Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
Dit is het evangelie van de armen, de bevrijding van de gevangenen,
het zicht van de blinden, de vrijheid van de onderdrukten.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Johannes 16,29-33
Toen zeiden zijn leerlingen: ‘Kijk, nu gebruikt U eens geen versluierende taal, nu spreekt U onomwonden. Nu zien we dat U alles weet: niemand hoeft U om uitleg te vragen. Daarom geloven we dat U van God bent uitgegaan.' Jezus antwoordde hun: ‘Zo? Jullie geloven nu? Let op, er komt een uur, ja het is er al, dat jullie uiteengejaagd worden, ieder naar zijn eigen plek, en Mij alleen zullen laten. Hoewel: Ik ben niet alleen, de Vader is met Mij. Dit alles heb Ik jullie gezegd opdat je in Mij vrede zult bezitten. In de wereld zal benauwenis jullie deel zijn, maar houd moed: Ik heb de wereld overwonnen.'
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
De Mensenzoon is gekomen om te dienen,
wie groot wil zijn moet dienaar worden van allen.
Alleluia, alleluia, alleluia !
De leerlingen denken dat ze alles al begrepen hebben en dat ze daarom niet meer hoeven te luisteren. Jezus opent zijn hart voor hen en onthult de schoonheid van het leven met de Vader, dat ook aan hen wordt aangeboden. En dus denken ze dat ze het al hebben. Het is de oppervlakkigheid van degenen die denken dat geloof eenvoudigweg een kwestie is van formules die moeten worden begrepen of van riten en regels die moeten worden nageleefd. Jezus wordt echter niet ongeduldig, Hij is een goede en geduldige leraar en blijft tot hen spreken, opdat ze kunnen groeien in de kennis van zijn mysterie en in de liefde van God. Hij laat hen niet in de greep van hun hoogmoed en van hun ver?onderstelling dat ze het evangelie begrepen hebben. En Hij confronteert hen met hun zwakheid, met de kwetsbaarheid van hun geloof: "Zo? Jullie geloven nu? Let op, er komt een uur, ja het is er al, dat jullie uiteengejaagd worden, ieder naar zijn eigen plek, en Mij alleen zullen laten". De verstrooiing is het duidelijke gevolg van hun wantrouwen in Jezus en in zijn kracht. In Getse?mane zullen deze woorden letterlijk uitkomen: iedereen zal vluchten, zelfs zijn beste vrienden. Alleen de Vader blijft bij Hem. Jezus zegt: "Hoewel: Ik ben niet alleen, de Vader is met Mij". Deze onbreekbare band met de Vader is voor Jezus echte vrede. En die wil Hij ook delen met zijn leerlingen. Ware vrede komt niet voort uit de idee dat we verlost zijn van elk probleem en elke beperking, maar uit het besef dat de Heer klaar staat om ons in elke situatie te hulp te komen. En we kunnen vertrouwen op zijn goede kracht die de dood heeft overwonnen.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
