Casa famiglia

Het familiehuis (Casa Famiglia) Petite Soeur Madeleine werd door de Sint-Egidiusgemeenschap in Rome geopend in 1990. Het is een echt huis met twee mama’s en tien minderjarigen, bijgestaan door een brede familie van vrienden die helpen bij het huiswerk maken of die feestjes en uitstapjes organiseren. Samen zorgen ze dat de kinderen in een sereen klimaat kunnen opgroeien.

Heel het huis is gemaakt op kindermaat. In de grote gemeenschappelijke kinderkamer mag op de afwasbare muren geschreven en getekend worden. Daar worden de gasten ontvangen, wordt samen gegeten en televisie gekeken. Op de eerste verdieping heeft elk kind zijn eigen kamer, naar eigen smaak ingericht. Eén vleugel is voorbehouden voor de tieners die op die manier over de nodige privacy en zelfstandigheid kunnen beschikken.

De kinderen en jongeren van Casa Famiglia komen vaak uit een gespannen familiale situatie of werden zelfs achtergelaten. Ze kwamen er terecht via de Jeugdrechtbank of sociale diensten. Anderen kwamen er via het ziekenhuis omdat ze aan een of andere ziekte lijden (bijvoorbeeld aids) of een handicap hebben. In Casa Famiglia vonden ze niet alleen een nieuwe thuis, maar ook een gastvrije familie die hen helpt hun persoonlijke problemen en moeilijkheden te overwinnen.

Hoe ontstond Casa famiglia?

Door de jaren heen ontmoetten we minderjarigen in bijzonder precaire omstandigheden, weg van het kerngezin, in een instelling. We begrepen dat beperkte steun voor hen niet volstond en dat ze evenmin terug konden naar hun familie. We zagen de behoefte aan een nieuwe leefomgeving. Dat wil onze Casa Famiglia nu juist zijn: een gastvrije plaats die de wonden van het verleden kan genezen en kracht geeft om de toekomst tegemoet te gaan

In Casa Famiglia leven de bewoners als in een gezin, ook al kan men dat nooit echt vervangen. In de loop der jaren hebben al vele kinderen ons huis opnieuw verlaten nadat ze werden geadopteerd of bij een pleeggezin terecht konden. Door het werk van de gemeenschap werd het ook mogelijk dat sommige kinderen, weliswaar na belangrijke bemiddelingen, terug bij hun natuurlijke ouders konden gaan wonen.

Casa Famiglia is geen instituut en evenmin een tijdelijke opvang. We zouden het huis veeleer willen omschrijven als een mooie omgeving op kindermaat (of in de voor hen voorziene vleugel op maat van adolescenten), waar kinderen geholpen worden op te groeien en aan een mooiere toekomst te werken.