Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
Whoever lives and believes in me
will never die.
Alleluia, alleluia, alleluia
Joshua 24,14-19
'So now, fear Yahweh and serve him truly and sincerely; banish the gods whom your ancestors served beyond the River and in Egypt, and serve Yahweh. But if serving Yahweh seems a bad thing to you, today you must make up your minds whom you do mean to serve, whether the gods whom your ancestors served beyond the River, or the gods of the Amorites in whose country you are now living. As regards my family and me, we shall serve Yahweh.' The people replied, 'Far be it from us to desert Yahweh and to serve other gods! Yahweh our God was the one who brought us and our ancestors here from Egypt, from the place of slave-labour, who worked those great wonders before our eyes and who kept us safe all along the way we travelled and among all the peoples through whom we passed. And Yahweh has driven all the nations out for us, including the Amorites who used to live in the country. We too shall serve Yahweh, for he is our God.' Joshua then said to the people, 'You will not be able to serve Yahweh, since he is a holy God, he is a jealous God who will not tolerate either your misdeeds or your sins.
Alleluia, alleluia, alleluia
If you believe, you will see the glory of God,
thus says the Lord.
Alleluia, alleluia, alleluia
All Israel faces a solemn choice at the end of another stage of their story, when they finally are in possession of the land that the Lord had promised to the fathers. It is a question of choosing whether to "serve" the Lord or other gods. Israel is in fact living in a land populated with idols. Palestine, like all the Ancient Near East, from Mesopotamia to Egypt, was populated by different peoples and each possessed its own deities. "Serving" means submitting, listening, depending on someone. It is a key word in the choice that Israel must make. In fact one cannot remain indifferent or uncertain before the Word of God. It is necessary to choose in a world in which one is often chosen by common opinions or in which everyone always prefers to postpone. Joshua places Israel in front of the story of liberation desired by God for them, which the people of Israel acknowledge in their response, indispensable premise of this choice: "For it is the Lord our God who brought us and our ancestors up from the land of Egypt, out of the house of slavery, and who did those great signs in our sight. He protected us along all the way that we went..." The memory of God's love for us remains the premise to renew our faith and to give our adhesion to the Lord, to "serve" him and to abandon those idols that still hinder the growth of our humanity and our faith. Then also today before the Lord and his love we say as Israel, renewing our covenant with him: "The Lord our God we will serve, and him we will obey." Let this be our choice as we listen to his word again, light for our steps.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
