Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
You are a chosen race,
a royal priesthood, a holy nation,
a people acquired by God
to proclaim his marvellous works.
Alleluia, alleluia, alleluia
Matthew 5,17-19
'Do not imagine that I have come to abolish the Law or the Prophets. I have come not to abolish but to complete them. In truth I tell you, till heaven and earth disappear, not one dot, not one little stroke, is to disappear from the Law until all its purpose is achieved. Therefore, anyone who infringes even one of the least of these commandments and teaches others to do the same will be considered the least in the kingdom of Heaven; but the person who keeps them and teaches them will be considered great in the kingdom of Heaven.
Alleluia, alleluia, alleluia
You will be holy,
because I am holy, thus says the Lord.
Alleluia, alleluia, alleluia
The novelty of the Gospel is not about breaking with the biblical tradition of the First Testament. On the contrary, Jesus clearly affirms that he has come to fulfil the covenant that God has established with his people and which finds its codification in the Law and the Prophets. The entire love story that God has woven with His people, from Abraham to the Baptist, finds in Jesus its fulfilment and its full realization. That love that urged God himself to come down to free His people from the slavery of Egypt, to accompany them on the long journey in the desert and in the following centuries, reached the summit with Jesus. The Letter to the Hebrews writes it very clearly: "Long ago God spoke to our ancestors in many and various ways by the prophets, but in these last days he has spoken to us by a Son" (Heb 1:1-2). Jesus does not erase past history, he brings it to completion. So it is with the biblical texts. Jesus does not erase them, if anything, he descends into the depths to capture the spark of God and make it shine in its purest brilliance. We could say that in every word of Scripture there is the spark of God. For this reason it must not be lost. And every time it is lost, that spark is lost with it. That is why Jesus says: "Until heaven and earth pass away, not one letter, not one stroke of a letter, will pass." The recommendation of Francis of Assisi to his friars to collect every little piece of parchment that has fallen on the ground comes to mind: "It may contain some words of the Gospel," he said. And Jesus adds: "Whoever breaks one of the least of these commandments, .... will be called least in the kingdom of heaven." Jesus asks that all of Scripture be accepted and become light for believers. Following the Master, the disciples must also bring to completion what is written in the Scriptures in everyday life. And we can sum up the heart of the biblical pages, the thread that binds them all, in the exhortation that Jesus makes at the end of his discourse: " Be perfect, therefore, as your heavenly Father is perfect." And perfection is love.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
