Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
The Spirit of the Lord is upon you.
The child you shall bear will be holy.
Alleluia, alleluia, alleluia
Ezekiel 2,8-3,4
But you, son of man, are to listen to what I say to you; do not be a rebel like that rebellious tribe. Open your mouth and eat what I am about to give you.' When I looked, there was a hand stretch- ing out to me, holding a scroll. He un- rolled it in front of me; it was written on, front and back; on it was written 'Lamentations, dirges and cries of grief '. He then said, 'Son of man, eat what you see; eat this scroll, then go and speak to the House of Israel.' I opened my mouth; he gave me the scroll to eat and then said, 'Son of man, feed on this scroll which I am giving you and eat your fill.' So I ate it, and it tasted sweet as honey. He then said, 'Son of man, go to the House of Israel and tell them what I have said.
Alleluia, alleluia, alleluia
Look down, O Lord, on your servants.
Be it unto us according to your word.
Alleluia, alleluia, alleluia
The prophet receives his mission from God through a kind of sacramental Liturgy. First of all, the Lord asks Ezekiel to listen and obey: "But you, mortal, hear what I say to you; do not be rebellious." He does not yet know what task the Lord will give him, but the necessary condition is listening to the Word of God. In front of the Lord, we are first called to listen because only those who listen can live the Word. This is the meaning of faith, which "comes from what is heard" as the apostle Paul will say (Rom 10:17). All can become believers when we start trusting in the word of the Lord that is first of all found in the Bible. As if to indicate the sense and truth of what was just said, the Lords invites Ezekiel to be nourished by a scroll, the symbol of the Word that the prophet must hear and read. At that time in fact people wrote of scrolls of parchment. The scroll contains that which the Lord wants to be communicated and which must go down into the depths of the prophet's heart and flesh, because the Word of God is his and our food, that which nourishes our life and which can also nourish the life of others. That is why the prophet is the one who is first of all called to communicate this Word so that it may feed the hunger of all those who will have the grace and joy to hear it and feed on that scroll. He must nourish himself to such an extent with the Holy Scriptures that he himself becomes a living word, that is, he communicates it with his words, his existence, his actions.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
