Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
I am the good shepherd,
my sheep listen to my voice,
and they become
one flock and one fold.
.
Alleluia, alleluia, alleluia
Romans 6,19-23
I am putting it in human terms because you are still weak human beings: as once you surrendered yourselves as servants to immorality and to a lawlessness which results in more lawlessness, now you have to surrender yourselves to uprightness which is to result in sanctification. When you were the servants of sin, you felt no obligation to uprightness, and what did you gain from living like that? Experiences of which you are now ashamed, for that sort of behaviour ends in death. But, now you are set free from sin and bound to the service of God, your gain will be sanctification and the end will be eternal life. For the wage paid by sin is death; the gift freely given by God is eternal life in Christ Jesus our Lord.
Alleluia, alleluia, alleluia
I give you a new commandment,
that you love one another.
Alleluia, alleluia, alleluia
The apostle very effectively compares two types of freedom: the one that comes from an existence in which we put ourselves at the centre and the one that comes from an existence in which we follow the Lord. In both cases, we are, in a certain sense, free from the law. But freedom with God but without our brothers and sisters only bears bitter, disordered fruits, because it makes us slaves of our traditions and our pride, dominated by the wicked strength of sin and evil. Salvation comes from God, who frees us from the slavery of the instincts of sin and gives us the liberty to serve the Gospel and so dedicate our entire lives to loving God, our brothers and sisters, and the poor. He writes: "Now that you have been freed from sin and enslaved to God, the advantage you get is sanctification. The end is eternal life" (v. 22). The freedom of Christians begins when we welcome the love that God pours out into our hearts to put us at the service of his great plan of love for the world, that is, to establish his kingdom of love, peace, and justice here and now. Our salvation is to take part in God's plan; that is what it means to enter into eternal life from now. To spend one's life for the Kingdom of God is the meaning of life. Without exaggeration, the apostle can say that we are like "slaves" of God and his righteousness. It is a healthy "slavery" that puts forts fruits of peace, fullness, and eternal life for us and for the world. This is why Paul boldly says, "You, having been set free from sin, have become slaves of righteousness."
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
