Czytanie Slowa Bozego
Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.
Ja jestem dobrym pasterzem,
a owce Moje słuchają Mego głosu,
i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz.
Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.
Powtórzonego Prawa 30,15-20
Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście. Ja dziś nakazuję ci miłować Pana, Boga twego, i chodzić Jego drogami, pełniąc Jego polecenia, prawa i nakazy, abyś żył i mnożył się, a Pan, Bóg twój, będzie ci błogosławił w kraju, który idziesz posiąść. Ale jeśli swe serce odwrócisz, nie usłuchasz, zbłądzisz i będziesz oddawał pokłon obcym bogom, służąc im - oświadczam wam dzisiaj, że na pewno zginiecie, niedługo zabawicie na ziemi, którą idziecie posiąść, po przejściu Jordanu. Biorę dziś przeciwko wam na świadków niebo i ziemię, kładąc przed wami życie i śmierć, błogosławieństwo i przekleństwo. Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo, miłując Pana, Boga swego, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego; bo tu jest twoje życie i długie trwanie twego pobytu na ziemi, którą Pan poprzysiągł dać przodkom twoim: Abrahamowi, Izaakowi i Jakubowi.
Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.
Daję Wam przykazanie nowe:
miłujcie się, jak ja Was umiłowałem.
Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.
Księga Powtórzonego Prawa - w tym fragmencie, który zamyka długą przemowę Mojżesza do ludu w imię Pana - przypomina odpowiedzialność, którą biorą na siebie ludzie wybierający Boga jako swojego Pana: „Patrz! Kładę dziś przed tobą życie i szczęście, śmierć i nieszczęście” (Pwt 30, 15). Wybór pomiędzy tymi dwiema drogami nie jest pozbawiony konsekwencji. Jest to odpowiedzialność, który obejmuje nie tylko osobistą jakość życia jednostki, ale wszystkich ludzi. Wybór dobra i życia oznacza dalsze błogosławieństwo i ochronę. Wybór zła oznacza oddanie się nieszczęściu i śmierci. Dlatego Mojżesz kontynuuje: „Wybierajcie więc życie, abyście żyli wy i wasze potomstwo, miłując Pana, Boga swego, słuchając Jego głosu, lgnąc do Niego”. Wybór miłowania Pana oznacza wiernie słuchać Jego Słowa, „chodzić Jego drogami”, a zatem „lgnąć do Niego”. To jest źródło błogosławieństwa Boga dla ludzi i ich przyszłości. Jedność z Panem i słuchanie Jego Słowa czynią życie pięknym i ludzkim oraz stanowią wielką mądrość dla świata. Ta wiadomość zostanie przyjęta i wypełniona przez Jezusa. Jego uczniowie są tymi, którzy przyjmują Jego Słowo z gotowym sercem i realizują Je każdego dnia. Bycie uczniem i miłowanie Pana jest wyborem, który należy ponawiać każdego dnia, przede wszystkim w okresie Wielkiego Postu, który sprzyja nawróceniu, który pomaga oderwać wzrok od nas samych i skierować go ku Panu. Podążajmy za Panem w tym czasie, by towarzyszyć Mu w świętych dniach męki, śmierci i zmartwychwstania.
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
