MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Modlitwa Świętego Krzyża
Słowo boże każdego dnia
Libretto DEL GIORNO
Modlitwa Świętego Krzyża
Piatek, 10 Lipiec


Czytanie Slowa Bozego

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

To jest Ewangelia biednych,
wyzwolenie dla więźniów,
wzrok dla niewidomych, wolność
dla prześladowanych.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Ozeasza 14,2-10

Wróć, Izraelu, do Pana Boga twojego,
upadłeś bowiem przez własną twą winę.
Zabierzcie ze sobą słowa
i nawróćcie się do Pana!
Mówcie do Niego: «Przebacz nam całą naszą winę,
w ten sposób otrzymamy dobro
za owoc naszych warg.
Asyria nie może nas zbawić -
nie chcemy już wsiadać na konie
ani też mówić "nasz Boże"
do dzieła rąk naszych.
U Ciebie bowiem znajdzie litość sierota».
«Uleczę ich niewierność i umiłuję ich z serca,
bo gniew mój odwrócił się od nich.
Stanę się jakby rosą dla Izraela,
tak że rozkwitnie jak lilia
i jak topola rozpuści korzenie.
Rozwiną się jego latorośle,
będzie wspaniały jak drzewo oliwne,
woń jego będzie jak woń Libanu.
I wrócą znowu, by usiąść w mym cieniu,
i zboża uprawiać będą,
winnice sadzić, których sława
będzie tak wielka, jak wina libańskiego.
Co ma jeszcze Efraim wspólnego z bożkami?
Ja go wysłuchuję i Ja nań spoglądam,
Ja jestem jak cyprys zielony
i Mnie zawdzięcza swój owoc.
Któż jest tak mądry, aby to pojął,
i tak rozumny, aby to rozważył?»
Bo drogi Pańskie są proste:
kroczą nimi sprawiedliwi,
lecz potykają się na nich grzesznicy.

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Syn człowieczy przyszedł służyć,
kto chce być wielki, niech służy innym

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Księga Ozeasza zamyka się tym gorącym zaproszeniem do powrotu do Pana: „Wróć, Izraelu, do Pana Boga twojego”. Aby uniknąć powierzchownego powrotu, który nie angażuje serca, prorok zachęca Izraela, by przygotował słowa dla Pana: nie można przecież wystąpić przed Bogiem bez przygotowania czy w pośpiechu. Świadomość własnego grzechu, prośba o przebaczenie i poznanie tego, że potrzebujemy pomocy, są niezbędne, aby pozwolić Bogu wejść do serca i je uleczyć. Dlatego prorok napomina: „Zabierzcie z sobą słowa”. Spotkanie z Bogiem wymaga wejścia do swojego wnętrza, a więc świadomości własnych ograniczeń i potrzeby zbawienia. A jedynie Bóg może nas ocalić. Możemy pomyśleć na przykład o wewnętrznej męce, którą odczuwał syn marnotrawny opisany w Ewangelii Łukasza. Zasmucenie własnym stanem i świadomość popełnionego grzechu są niezbędne, by podjąć decyzję o powrocie do Ojca. Ten syn także szykuje słowa na powrót, nawet jeśli później Ojciec nie daje ich nawet wypowiedzieć. Tekst pokazuje wyraźnie, że nawrócenie prowadzi do zerwania z adoracją bożków, jak również z narzędziami wojny (końmi), aby wybrać poświęcenia duchowe dla Boga, który jest miłosierdziem: „Asyria nie może nas zbawić - nie chcemy już wsiadać na konie ani też mówić: nasz boże do dzieła rąk naszych. U Ciebie bowiem znajdzie litość sierota”. Przebaczenie i miłość, które daje Bóg, czynią cuda: Izrael zostaje przywrócony do zdrowia i odnajduje nową wiosnę: rozkwitnie jak lilia i jak topola zapuści korzenie, będzie wspaniały jak drzewo oliwne i powróci, by usiąść w cieniu Boga. Życie tych, którzy nawracają swoje serca i wracają do Pana, jest ukazane jako bujny ogród i źródło, które może dać ucieczkę i schronienie wszystkim, którzy do niego podchodzą.

SŁOWO BOŻE NA KAŻDY DZIEŃ: KALENDARZ

Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).

 

Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!”  (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.

 

Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.

 

Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).

 

Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.