MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Modlitwa z Maryją
Słowo boże każdego dnia
Libretto DEL GIORNO
Modlitwa z Maryją
Wtorek, 4 Sierpień


Czytanie Slowa Bozego

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Duch Pana jest nad Tobą,
Dziecię, które zrodzisz, będzie nazwane świętym.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Jeremiasza 30,1-2.12-15.18-22

Słowo, które Pan skierował do Jeremiasza: «To mówi Pan, Bóg Izraela: Napisz w księdze wszystkie słowa, jakie powiedziałem do ciebie. To bowiem mówi Pan:
«Dotkliwa jest twoja klęska,
nieuleczalna twoja rana.
Nikt się nie troszczy o twoją sprawę,
nie ma lekarstwa, by cię uzdrowić.
Wszyscy, co cię kochali, zapomnieli o tobie,
nie szukają już ciebie,
gdyż dotknąłem ciebie,
tak jak się rani wroga,
surową karą.
Przez wielką twą nieprawość
pomnożyły się twoje grzechy.
Dlaczego krzyczysz z powodu twej rany,
że ból twój nie da się uśmierzyć?
Przez wielką twoją nieprawość
i liczne twoje grzechy
to ci uczyniłem.
To mówi Pan:
«Oto przywrócę do poprzedniego stanu namioty Jakuba
i okażę miłosierdzie nad jego siedzibami.
Miasto zostanie wzniesione na swych ruinach,
a pałace staną na swoim miejscu.
Rozlegną się stamtąd hymny pochwalne
i głosy pełne radości.
Pomnożę ich, i nie zmaleje ich liczba,
przysporzę im chwały, by nimi nikt nie pogardzał.
Jego synowie będą tak jak dawniej
i jego zgromadzenie powstanie wobec Mnie;
ukarzę natomiast wszystkich jego ciemięzców.
A jego władca będzie spośród niego,
panujący jego będzie od niego pochodził.
Zapewnię mu dostęp do Siebie,
tak że się zbliży do Mnie.
Bo kto inaczej miałby odwagę
zbliżyć się do Mnie? - wyrocznia Pana.
Wy będziecie moim narodem,
a Ja będę waszym Bogiem.

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Oto my, Panie, Twoi słudzy,
Niech się nam stanie według Twego Słowa.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Tym fragmentem rozpoczyna się „Księga Pocieszenia”, którą zamykają wersety 30-31. Do tego momentu prorok ogłosił kilka proroctw, które zapowiadały katastrofy, pełne ofiar i nieszczęść. Wszystko to nie miało miejsca przez przypadek, ale było gorzką konsekwencją buntu ludu, który nie podążał już za Słowem Pana i gardził prorokiem, który je przekazywał. A oto Pan wzywa proroka i mówi mu: „Napisz w księdze wszystkie słowa jakie powiedziałem do ciebie, bo oto nadchodzą dni w których odmienię los mojego narodu... Przyprowadzę ich znów do ziemi, jaką dałem ich przodkom, i wezmą ją w posiadanie”. Pan jeszcze raz przejmuje inicjatywę, aby wyzwolić lud. Nie może już znieść „krzyku bolesnego trwogi, a nie pokoju”. I decyduje się działać, aby przyspieszyć dzień wyzwolenia. Naród mógł patrzeć z nadzieją w przyszłość: ziemia, która została im darowana, wraca w ich posiadanie. Powtarza się w ten sposób doświadczenie Eksodusu: naród wyjdzie z ziemi, którą zamieszkiwał jako obcy, i wejdzie do ziemi obiecanej mu przez Boga. Czy lud zrozumie to nowe działanie Boga? Warunkiem jest słuchanie Pana i Jego Słowa. Pan nie jest od nich daleko; nie jest niemy, przeciwnie, wciąż mówi: „ty jednak nie bój się, sługo mój, Jakubie, nie lękaj się Izraelu, albowiem ja cię wybawię z dalekiego kraju, twoje potomstwo z ziemi jego wygnania”(Jr 46, 27). Pan zapewnia: „ Ja bowiem jestem z tobą, by cię wybawić”. Współczucie Pana stało się wielkim lekarstwem, które mogło uleczyć głęboką ranę zdrady. Pan obiecał Zbawiciela: „moc zbawczą nam wzbudził w domu sługi swego, Dawida” (Łk 1, 69). Proroctwo Jeremiasza spełni się w Jezusie, Mesjaszu z tego samego ludu, z plemienia Judy, z rodu Dawida. Uczniowie Jezusa są tym ludem, który należy do Boga poprzez przymierze miłości: „Będziecie moim ludem, Ja zaś będę waszym Bogiem”. Przymierze z Panem jest lekarstwem, a Słowo Boże jest światłem i siłą, które pomagają kroczyć drogą pokoju.

SŁOWO BOŻE NA KAŻDY DZIEŃ: KALENDARZ

Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).

 

Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!”  (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.

 

Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.

 

Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).

 

Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.