Czytanie Slowa Bozego
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Ja jestem dobrym pasterzem,
a owce Moje słuchają Mego głosu,
i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Jana 16,16-20
Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie». Wówczas niektórzy z Jego uczniów mówili między sobą: «Co to znaczy, co nam mówi: "Chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie"; oraz: "Idę do Ojca?"» Powiedzieli więc: «Co znaczy ta chwila, o której mówi? Nie rozumiemy tego, co mówi». Jezus poznał, że chcieli Go pytać, i rzekł do nich: «Pytacie się jeden drugiego o to, że powiedziałem: "Chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie?" Zaprawdę, zaprawdę, powiadam wam: Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Daję Wam przykazanie nowe:
miłujcie się, jak ja Was umiłowałem.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
„Jeszcze chwila, a nie będziecie Mnie widzieć, i znowu chwila, a ujrzycie Mnie”. Tymi słowami, celowo enigmatycznymi, Jezus prawdopodobnie nawiązuje do swojej śmierci (odejścia) i do swojego zmartwychwstania (powrotu), które niedługo nastąpią. Uczniowie jednakże trudzili się, by zrozumieć tę tajemnice. Jezus już trzy razy próbował im o niej powiedzieć. I za każdym razem stwierdzał, że są odlegli od zrozumienia. Jezus w każdy sposób pragnie uczynić z nich uczestników momentu, który właśnie przeżywa. Ale uczniowie są odlegli od Jego serca i myśli. To doświadczenie, które bardzo dobrze znamy - ileż razy nie rozumiemy Ewangelii, ponieważ jesteśmy zbyt skoncentrowani na nas samych! Ewangelista, przytaczając te słowa, rozszerza ich znaczenie na przyszłe doświadczenie chrześcijańskie, które będzie naznaczone bólem uczniów z powodu prześladowań, podczas gdy będą widzieć zadowolenie wrogów z ich bólu. Ale nadejdzie radość z powodu interwencji Boga, który uwalnia od zła. Stałe powtarzanie przez Ewangelistę słowa „chwila” (użytego siedem razy w czterech wersetach) sugeruje, że Pan nie opóźnia się, by pomóc uczniom. Jezus widzi, jak uczniowie dyskutują na temat tego, co powiedział, i nie odpowiadając na ich pytania, mówi: „Wy będziecie płakać i zawodzić, a świat się będzie weselił. Wy będziecie się smucić, ale smutek wasz zamieni się w radość”. Jezus - który tego wieczoru miał przed oczami przyszłość Kościoła, a wkrótce zacznie się modlić do Ojca za nich i za tych, którzy będą wierzyć w jego słowo (J 17, 20) - zapewnia ich, że wkrótce przybędzie z ratunkiem, a ich smutek zamieni się w radość. To tajemnica życia chrześcijańskiego, niczym walka między dobrem a złem, której jesteśmy uczestnikami. Jezus zapewnia nas: wraz ze zwycięstwem podaruje nam radość.
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
