MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Modlitwa Krzyża Świętego
Słowo boże każdego dnia
Libretto DEL GIORNO
Modlitwa Krzyża Świętego
Piatek, 18 Czerwiec


Czytanie Slowa Bozego

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

To jest Ewangelia biednych,
wyzwolenie dla więźniów,
wzrok dla niewidomych, wolność
dla prześladowanych.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Mateusza 6,19-23

Nie gromadźcie sobie skarbów na ziemi, gdzie mól i rdza niszczą i gdzie złodzieje włamują się, i kradną. Gromadźcie sobie skarby w niebie, gdzie ani mól, ani rdza nie niszczą i gdzie złodzieje nie włamują się, i nie kradną. Bo gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje.
Światłem ciała jest oko. Jeśli więc twoje oko jest zdrowe, całe twoje ciało będzie w świetle. Lecz jeśli twoje oko jest chore, całe twoje ciało będzie w ciemności. Jeśli więc światło, które jest w tobie, jest ciemnością, jakże wielka to ciemność!

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Syn człowieczy przyszedł służyć,
kto chce być wielki, niech służy innym

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Jezus ostrzega nas, abyśmy nie martwili się gromadzeniem ziemskich „skarbów”, dóbr i bogactw. Motywacją jest również zdrowy rozsądek: są to ulotne skarby, którym grozi zniszczenie przez mole i kradzież przez złodziei. Nie jest dobrze czynić celem swojego życia posiadanie dóbr ziemi. Przychodzi na myśl przypowieść o bogaczu, który gromadził obfite plony w swoich spichlerzach, przekonany, że w ten sposób zabezpiecza sobie życie. Ale śmierć zniweczyła jego plany (por. Łk 12, 14-21). Jezus mądrze zachęca nas, abyśmy gromadzili „skarby w niebie”, ponieważ nikt nie będzie w stanie ich zabrać. On, który dobrze zna myśli naszych serc, przypomina nam głęboką prawdę: „Gdzie jest twój skarb, tam będzie i serce twoje”. Stąd wynika centralne miejsce serca i tego, co naprawdę ma znaczenie w życiu. Łatwo jest pomyśleć, że „skarb”, który należy zdobyć, jest powiązany z bogactwem, chwałą, sukcesem, karierą zawodową lub w każdym razie z samorealizacją w świecie. Jezus chce otworzyć nasze serca na Królestwo Niebieskie. To skarb, który należy wybierać na drodze decyzji. Stąd wezwanie do gromadzenia skarbów na niebie. Innymi słowy, oznacza to żyć już na ziemi tym, co na zawsze pozostanie w niebie: braterstwem, pokojem, solidarnością, miłością do wszystkich, a w szczególności do ubogich. To są skarby nieba. W tym horyzoncie możemy też odczytać następny fragment o oku jako lampie ciała. W języku tamtych czasów oznaczało to integralność ludzkiego życia. To tak, jakby powiedzieć w naszym języku, że serce jest światłem ciała. To z serca rodzą się dobre, a także złe uczucia. Serce, które przyjmuje Ewangelię, zostaje oświecone na drodze do Królestwa Niebieskiego. Zachmurzone lub zaciemnione serce pójdzie ścieżką zepsucia. Piękny jest obraz, którym Benedykt XVI wskazał serce ucznia: ma „serce, które widzi”. Uczeń, oświetlony światłem Ewangelii, wie, jak rozpoznać prawdziwy skarb życia.

SŁOWO BOŻE NA KAŻDY DZIEŃ: KALENDARZ

Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).

 

Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!”  (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.

 

Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.

 

Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).

 

Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.