MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Niedzielna liturgia
Słowo boże każdego dnia

Niedzielna liturgia

Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata
Wspomnienie Ofiarowania Matki Bożej w świątyni. Święto, wywodzące się z Jerozolimy i obchodzone również na Wschodzie, przypomina zarówno o starożytnej świątyni, jak i o ofierze, którą ze swojego życia złożyła Panu Maryja.
Czytaj więcej

Libretto DEL GIORNO
Niedzielna liturgia
Niedziela, 21 Listopad

Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata
Wspomnienie Ofiarowania Matki Bożej w świątyni. Święto, wywodzące się z Jerozolimy i obchodzone również na Wschodzie, przypomina zarówno o starożytnej świątyni, jak i o ofierze, którą ze swojego życia złożyła Panu Maryja.


Pierwsze czytanie

Dal libro del profeta Daniele 7,13-14

Patrzałem w nocnych widzeniach:
a oto na obłokach nieba przybywa
jakby Syn Człowieczy.
Podchodzi do Przedwiecznego
i wprowadzają Go przed Niego.
Powierzono Mu panowanie,
chwałę i władzę królewską,
a służyły Mu wszystkie narody, ludy i języki.
Panowanie Jego jest wiecznym panowaniem,
które nie przeminie,
a Jego królestwo nie ulegnie zagładzie.

Psalm responsoryjny

Psalm 93

Pan Bóg króluje, pełen majestatu.

Pan króluje, oblókł się w majestat,
Pan odział się w potęgę i nią się przepasał,
tak świat utwierdził,
że się nie zachwieje.

Twój tron niewzruszony na wieki,
Ty od wieków istniejesz. Boże.
Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary, +
Twojemu domowi przystoi świętość,
po wszystkie dni, o Panie.  
 

Drugie czytanie

Dal libro dell'Apocalisse 1,5-8

i od Jezusa Chrystusa, Świadka Wiernego,
Pierworodnego umarłych
i Władcy królów ziemi.
Temu, który nas miłuje
i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów,
i uczynił nas królestwem - kapłanami dla Boga i Ojca swojego,
Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen.
Oto nadchodzi z obłokami,
i ujrzy Go wszelkie oko i wszyscy, którzy Go przebili.
I będą Go opłakiwać wszystkie pokolenia ziemi.
Tak: Amen.
Jam jest Alfa i Omega, mówi Pan Bóg,
Który jest, Który był i Który przychodzi,
Wszechmogący.

Czytanie Ewangelii

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Dal vangelo di Giovanni 18,33-37

Wtedy powtórnie wszedł Piłat do pretorium, a przywoławszy Jezusa rzekł do Niego: «Czy Ty jesteś Królem Żydowskim?» Jezus odpowiedział: «Czy to mówisz od siebie, czy też inni powiedzieli ci o Mnie?» Piłat odparł: «Czy ja jestem Żydem? Naród Twój i arcykapłani wydali mi Ciebie. Coś uczynił?» Odpowiedział Jezus: «Królestwo moje nie jest z tego świata. Gdyby królestwo moje było z tego świata, słudzy moi biliby się, abym nie został wydany Żydom. Teraz zaś królestwo moje nie jest stąd». Piłat zatem powiedział do Niego: «A więc jesteś królem?» Odpowiedział Jezus: «Tak, jestem królem. Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat, aby dać świadectwo prawdzie. Każdy, kto jest z prawdy, słucha mojego głosu».

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Homilia

Wraz z Uroczystością Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata, kończy się rok liturgiczny. Fragment Ewangelii, którego wysłuchaliśmy, przedstawia Piłata, który zwraca się do Jezusa i pyta Go: „A więc jesteś królem?”. „Tak, jestem królem”, odpowiada mu Jezus i dodaje: „Ja się na to narodziłem i na to przyszedłem na świat”. Wypowiedź Jezusa jest uroczysta i dramatyczna zarazem. Właśnie to stwierdzenie o Jego królestwie skłoni Piłata do wydania Go arcykapłanom na ukrzyżowanie. Namiestnik chciał, aby ten wyrok został zapisany na tablicy, która miała być przymocowana do krzyża: „Jezus Nazarejczyk, Król Żydowski”. Oczywiście, dla ludzkich oczu Jezus rzeczywiście jawi się jako dziwny król: za tron ma krzyż, za koronę - koronę cierniową, a za dwór - dwóch łotrów ukrzyżowanych wraz z Nim; jest przy Nim tylko kilka kobiet z młodym mężczyzną, który, zrozpaczony, skulił się pod miejscem kaźni. Jest to jednak obraz, który zawsze naznaczał każdą wspólnotę chrześcijańską. Krzyż wyróżnia się w każdym kościele, a szczególnie pojawia się wtedy, gdy chrześcijanie są prześladowani, znieważani, a nawet zabijani. W obliczu tego, co wydaje się przewagą zła, jesteśmy zaproszeni do spojrzenia na krzyż Jezusa i kontemplowania Jego królewskiej władzy. Ewangelia mówi nam, że to właśnie z tego krzyża zostaje pokonany książę zła. Jezus z krzyża uwalnia ludzi spod panowania grzechu i śmierci. Apostoł Paweł przekazał to przekonanie wszystkim kościołom, zdając sobie sprawę ze skandalu, jaki to wywoła: „My głosimy Chrystusa ukrzyżowanego, który jest zgorszeniem dla Żydów, a głupstwem dla pogan” (1 Kor 1, 23). To właśnie przez ukrzyżowanie Jezus sprawuje swoją królewską władzę. To właśnie dzięki tej miłości, która prowadzi do oddania życia za innych, zło zostaje pokonane. To właśnie z takiej miłości bierze początek nowe królestwo, nowy świat pokoju. Jezus powtórzył to uczniom kilka razy w ciągu trzech lat, kiedy był z nimi. A tuż przed śmiercią - po tym, jak w milczeniu był świadkiem kłótni między nimi o to, kto jest pierwszy - dał im tę lekcję pokory i służby: „Królowie narodów panują nad nimi, a ich władcy przyjmują nazwę dobroczyńców. Wy zaś nie tak macie postępować” (Łk 22, 25-26). I pokazał to jako pierwszy: „Syn Człowieczy - powiedział im - nie przyszedł, aby Mu służono, lecz aby służyć i dać swoje życie na okup za wielu” (Mt 20, 28). A na krzyżu dokonało się odkupienie. Z krzyża Jezusa natychmiast zaczęło się nowe życie: złodziej znalazł zbawienie, modląc się do krzyża obok, starsza matka i młody uczeń otrzymali ze słów tego krzyża nowe życie, dwaj dobrzy, ale bojaźliwi i zrezygnowani, Józef z Arymatei i Nikodem, otrzymali z tego krzyża siłę, aby wyjść i okazać miłosierdzie temu sprawiedliwemu, który został niesłusznie zabity. Miłość, która płynie z Krzyża Jezusa, popychała tych uczniów, aby przyjmowali siebie nawzajem i angażowali się w budowanie świata bardziej ludzkiego, bardziej sprawiedliwego, zaczynając od emocji związanych z tym krzyżem. Ta uroczystość Chrystusa Króla ukazuje nam królewską miłość, która przemienia ludzkie serca i życie świata. Zgromadźmy się wokół tego Króla, słabego i biednego. To z Niego ukrzyżowanego płynie zbawienie dla wszystkich. A my, słowami Apokalipsy, mówmy do Niego: „Temu, który nas miłuje i który przez swą krew uwolnił nas od naszych grzechów, i uczynił nas królestwem - kapłanami dla Boga i Ojca swojego, Jemu chwała i moc na wieki wieków! Amen”.

SŁOWO BOŻE NA KAŻDY DZIEŃ: KALENDARZ

Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).

 

Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!”  (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.

 

Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.

 

Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).

 

Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.