MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Modlitwa z Maryją
Słowo boże każdego dnia
Libretto DEL GIORNO
Modlitwa z Maryją
Wtorek, 28 Marzec


Czytanie Slowa Bozego

Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.

Duch Pana jest nad Tobą,
Dziecię, które zrodzisz, będzie nazwane świętym.

Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.

Liczb 21,4-9

Od góry Hor szli w kierunku Morza Czerwonego, aby obejść ziemię Edom; podczas drogi jednak lud stracił cierpliwość. I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi: «Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli? Nie ma chleba ani wody, a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny». Zesłał więc Pan na lud węże o jadzie palącym, które kąsały ludzi, tak że wielka liczba Izraelitów zmarła. Przybyli więc ludzie do Mojżesza mówiąc: «Zgrzeszyliśmy, szemrząc przeciw Panu i przeciwko tobie. Wstaw się za nami do Pana, aby oddalił od nas węże». I wstawił się Mojżesz za ludem. Wtedy rzekł Pan do Mojżesza: «Sporządź węża i umieść go na wysokim palu; wtedy każdy ukąszony, jeśli tylko spojrzy na niego, zostanie przy życiu». Sporządził więc Mojżesz węża miedzianego i umieścił go na wysokim palu. I rzeczywiście, jeśli kogo wąż ukąsił, a ukąszony spojrzał na węża miedzianego, zostawał przy życiu.

 

Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.

Oto my, Panie, Twoi słudzy,
Niech się nam stanie według Twego Słowa.

Chwala Tobie, Slowo Boze, Chwala Tobie.

Ten fragment Księgi Liczb przytacza jeden z najtrudniejszych momentów podróży ludu Izraela przez pustynię. Wyczerpani ze zmęczenia, Izraelici pokazują całe swoje niezadowolenie Bogu i Mojżeszowi. Dochodzą nawet do opłakiwania czasu niewoli Egipskiej. Wiedzą dobrze, że żal za przeszłością pojawia się, gdy znika marzenie, kiedy rezygnuje się z wizji, do której zaprosił nas Bóg. Zdarza się, że nostalgia za przeszłością i lament zaczynają przeważać nad innymi uczuciami. Stąd jadowite węże, które kąsają wszędzie i zabijają ludzi. To nie Bóg wysyła węże, to my sami rozlewamy jad w obszarze życia naszym goryczą, żalami, roszczeniami. Świadomość grzechu popycha Izraelitów do zwrócenia się do Mojżesza, aby interweniował u Pana. A pan działa po raz kolejny. Sprawia, że wybudowany zostaje miedziany wąż, mocuje go do ziemi, aby ten, kto na niego spojrzy po ugryzieniu, był ocalony. Pustynia, która stała się miejscem śmierci, zostaje przeobrażona w miejsce ocalenia z powodu tego symbolu. Słuchając zamykających słów tego fragmentu biblijnego, zostajemy odesłani w bezpośredni sposób do krzyża, który niedługo stanie na Golgocie, i do kontemplowania którego jesteśmy zapraszani, aby przyjąć go do serca. W tym czasie zbliżania się do Wielkanocny, fragmenty biblijne, które nam towarzyszą dzień po dniu są skutecznym ratunkiem, by oczyścić nasze oczy i skierować je do „tego, którego przebito” dla naszego ocalenia.

SŁOWO BOŻE NA KAŻDY DZIEŃ: KALENDARZ

Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).

 

Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!”  (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.

 

Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.

 

Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).

 

Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.