Sant’Egidio is een christelijke Gemeenschap die ontstaan is in 1968, in de nadagen van het Tweede Vaticaanse Concilie, op initiatief van Andrea Riccardi, op een lyceum in het centrum van Rome. In de loop der jaren is het een gemeenschap geworden die mannen en vrouwen verwelkomt van elke leeftijd en uit elke situatie in meer dan 70 landen ter wereld, met bijzondere aandacht voor wie in de periferie leven. Zij worden verenigd door het luisteren naar het Evangelie en de gratis en vrijwillige inzet voor de armen en voor de vrede.
Gebed, armen en vrede zijn de fundamentele uitgangspunten.
Het gebed, gebaseerd op het luisteren naar het Woord van God, is het eerste werk van de Gemeenschap. Het begeleidt de Gemeenschap en is een oriëntatie voor het leven. In Rome en overal ter wereld is het gebed ook een plaats van ontmoeting en verwelkoming van wie wil luisteren naar het Woord van God en zich wil richten op zijn eigen roeping door de Heer.
De armen zijn de broers en zussen en de vrienden van de Gemeenschap. De vriendschap met ieder die dat nodig heeft - ouderen, daklozen, migranten, gehandicapten, gevangenen, kinderen op straat en in de periferieën - is een karakteristieke trek van het leven van wie deelneemt aan Sant'Egidio op de verschillende continenten.
Het bewustzijn dat de oorlog de moeder is van alle armoede, heeft de Gemeenschap ertoe aangezet werken aan vrede, haar te beschermen waar ze gevaar loopt, haar te helpen opbouwen en de dialoog te faciliteren waar de vrede is verdwenen. Het werk voor de vrede wordt gezien als een verantwoordelijkheid van de christenen. Die verantwoordelijkheid is deel van een bredere dienst aan de verzoening en de broederschap die ook gestalte krijgt in de oecumenische inzet en in de interreligieuze dialoog in de 'Geest van Assisi'.
