Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
I am the good shepherd,
my sheep listen to my voice,
and they become
one flock and one fold.
.
Alleluia, alleluia, alleluia
Colossians 3,12-17
As the chosen of God, then, the holy people whom he loves, you are to be clothed in heartfelt compassion, in generosity and humility, gentleness and patience. Bear with one another; forgive each other if one of you has a complaint against another. The Lord has forgiven you; now you must do the same. Over all these clothes, put on love, the perfect bond. And may the peace of Christ reign in your hearts, because it is for this that you were called together in one body. Always be thankful. Let the Word of Christ, in all its richness, find a home with you. Teach each other, and advise each other, in all wisdom. With gratitude in your hearts sing psalms and hymns and inspired songs to God; and whatever you say or do, let it be in the name of the Lord Jesus, in thanksgiving to God the Father through him.
Alleluia, alleluia, alleluia
I give you a new commandment,
that you love one another.
Alleluia, alleluia, alleluia
The apostle calls the Christians "God's chosen ones, holy and beloved." Begotten by God's love, believers are set apart in order to belong to him and delight in his friendship like beloved children. And if Christ, the perfect image of God, has become the entire life of a believer, he or she should base his or her behaviour on Christ and become more and more similar to him. It is not by chance that the five virtues mentioned by the apostle at the beginning of this passage (v. 12) recall God and Christ's own behaviour towards Israel. The apostle insists on two attitudes: mutual tolerance and forgiveness. We could say that love tolerates and forgives because its objective is communion between the brothers and sisters and unity in the community. For the apostle, love is more than a virtue: it is the very spirit of God poured out into the believer's heart. Paul takes the image of clothing and asks Christians to spread God's love over the virtues he has just named like a cloak that covers them all. Indeed love is what "binds everything together in perfect harmony," that is, the bond that holds all the virtues together and makes the communion between brothers and sisters strong and solid. Agape is the source of every virtue and the goal toward which they all point: communion with God and with our brothers and sisters. Consequently, the apostle reminds his readers of the centrality of the Word, which in a certain sense presides over love, because the Church lives on the Word of God, which makes Jesus himself present among the disciples. The Gospel is not just a text to study: it is a sacrament of Christ, a place of encounter between Jesus and the believer. The Word, welcomed and lived, becomes the foundation of the community's unity and the source of the songs of joy and thanksgiving that rise up to God because of the gift of salvation. The experience of meeting the risen Jesus in the context of the community that listens and prays gives the believer the drive to live out love everywhere, beyond every boundary.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
