Memorial of Saint John XXIII (†1963) and of the opening of the Second Vatican Council (1962-1965). Czytaj więcej
Memorial of Saint John XXIII (†1963) and of the opening of the Second Vatican Council (1962-1965).
Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
This is the Gospel of the poor,
liberation for the imprisoned,
sight for the blind,
freedom for the oppressed.
Alleluia, alleluia, alleluia
Joel 1,13-15; 2,1-2
Priests, put on sackcloth and lament! You ministers of the altar, wail! Come here, lie in sackcloth all night long, you ministers of my God! For the Temple of your God has been deprived of cereal offering and libation. Order a fast, proclaim a solemn assembly; you elders, summon everybody in the country to the Temple of Yahweh your God. Cry out to Yahweh: 'Alas for the day! For the Day of Yahweh is near, coming as destruction from Shaddai.' Blow the ram's-horn in Zion, sound the alarm on my holy mountain! Let everybody in the country tremble, for the Day of Yahweh is coming, yes, it is near. Day of darkness and gloom, Day of cloud and blackness. Like the dawn, across the mountains spreads a vast and mighty people, such as has never been before, such as will never be again to the remotest ages.
Alleluia, alleluia, alleluia
The Son of Man came to serve,
whoever wants to be great
should become servant of all.
Alleluia, alleluia, alleluia
The prophet Joel lives in a difficult time marked by war and natural disasters such as drought and famine. The passage we just heard is probably referring to a terrible invasion of locusts that had devastated everything. This devastation is seen as a foreshadowing of the terrible judgment at the end of time. The prophet renews his invitation to conversion, calling "all the inhabitants of the land" (v. 14) to an extraordinary penitential assembly. The prophetic word resounds strongly to keep the people of Israel from following the instinct to become resigned and turn in on themselves. Everyone is invited to gather in the house of the Lord and pray with insistent faith. Fasting accompanies prayer. One could say that in times of difficulty, prayer itself is a fast, that is, the recognition of one's sins and one's condition of misery and weakness. It is not our human strength that frees us. God alone can bring salvation. Faced with the evil of the world, believers possess an effective weapon: prayer, the cry of the poor to God to save them. We are aware of our weakness (that is the meaning of fasting), but we are also aware of the strength God has given us in prayer, a strength that changes and reconciles. Jesus repeated this to his disciples insistently: "But this kind does not come out except by prayer and fasting" (Mt 17:21). And later he says, "Again, truly I tell you, if two of you agree on earth about anything you ask, it will be done for you by my Father in heaven" (Mt 18:19). Prayer is the first work of the community.
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
