MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Modlitwa za kościół
Słowo boże każdego dnia

Modlitwa za kościół

Wspomnienie św. Jana Pawła II, zmarłego w 2005 r. Wspomnienie Marii Salome, matki Jakuba i Jana, który podążała za Panem aż do krzyża i złożyła Go w grobie. Czytaj więcej

Libretto DEL GIORNO
Modlitwa za kościół
Czwartek, 22 Październik

Wspomnienie św. Jana Pawła II, zmarłego w 2005 r. Wspomnienie Marii Salome, matki Jakuba i Jana, który podążała za Panem aż do krzyża i złożyła Go w grobie.


Czytanie Slowa Bozego

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Ja jestem dobrym pasterzem,
a owce Moje słuchają Mego głosu,
i nastanie jedna owczarnia i jeden pasterz.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

List do Efezjan 3,14-21

Dlatego zginam kolana moje przed Ojcem, od którego bierze nazwę wszelki ród na niebie i na ziemi, aby według bogactwa swej chwały sprawił w was przez Ducha swego wzmocnienie siły wewnętrznego człowieka. Niech Chrystus zamieszka przez wiarę w waszych sercach; abyście w miłości wkorzenieni i ugruntowani, wraz ze wszystkimi świętymi zdołali ogarnąć duchem, czym jest Szerokość, Długość, Wysokość i Głębokość, i poznać miłość Chrystusa, przewyższającą wszelką wiedzę, abyście zostali napełnieni całą Pełnią Bożą.

Temu zaś, który mocą działającą w nas może uczynić nieskończenie więcej, niż prosimy czy rozumiemy, Jemu chwała w Kościele i w Chrystusie Jezusie po wszystkie pokolenia wieku wieków! Amen.

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Daję Wam przykazanie nowe:
miłujcie się, jak ja Was umiłowałem.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Paweł, wobec objawienia niezgłębionego bogactwa Chrystusa, „pochyla się przed Ojcem” i modli się za Efezjan. Prosi Boga, by uczynił ich silnymi, wzmacniając w nich wewnętrznego człowieka. Duch jest siłą Boga, który działa w głębi serca, poprzez wybory, decyzje i myśli. To właśnie w sercu zaczyna się przemiana, to tam Chrystus zstępuje ze swoim słowem i łaską. A Jego obecność otwiera serce i umysł na komunię z braćmi i siostrami. Tajemnicę Boga można zrozumieć tylko w miłości, tylko w życiu uczniostwa i świadectwie przeżywanym we wspólnocie, „wraz ze świętymi”. Znajomość tajemnicy (w tym słuchanie Słowa) ma nieunikniony wymiar kościelny: dzielimy te same prawdy i przede wszystkim doświadczamy ich razem. We wzajemnej miłości brat staje się pośrednikiem poznania samego Chrystusa. To w braterstwie Duch działa dla naszego wewnętrznego wzrostu. Oto dlaczego życie we wspólnocie z braćmi jest niezbędne, by poznać Jezusa. Modlitwa Pawła za Efezjan kończy się ostatnią prośbą: aby zostali napełnieni całą Pełnią Boga. Apostoł kończy uwielbieniem: jedność ludzkości jest chwałą Boga, objawieniem Jego miłości, która zawsze będzie przekraczać wszelkie nasze zrozumienie i oczekiwania. Jemu zatem chwała „w Kościele i w Chrystusie Jezusie”.

SŁOWO BOŻE NA KAŻDY DZIEŃ: KALENDARZ

Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).

 

Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!”  (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.

 

Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.

 

Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).

 

Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.