MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Modlitwa z apostołami
Słowo boże każdego dnia

Modlitwa z apostołami

Święto św. Macieja, apostoła. Czytaj więcej

Libretto DEL GIORNO
Modlitwa z apostołami
Sobota, 14 Maj

Święto św. Macieja, apostoła.


Czytanie Slowa Bozego

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Jeśli z Nim umieramy, z Nim też żyć będziemy.
Jeśli trwamy w cierpliwości, z Nim też królować będziemy.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Dzieje Apostolskie 1,21-26

Trzeba więc, aby jeden z tych, którzy towarzyszyli nam przez cały czas, kiedy Pan Jezus przebywał z nami, począwszy od chrztu Janowego aż do dnia, w którym został wzięty od nas do nieba, stał się razem z nami świadkiem Jego zmartwychwstania».
Postawiono dwóch: Józefa, zwanego Barsabą, z przydomkiem Justus, i Macieja. I tak się pomodlili: «Ty, Panie, znasz serca wszystkich, wskaż z tych dwóch jednego, którego wybrałeś, by zajął miejsce w tym posługiwaniu i w apostolstwie, któremu sprzeniewierzył się Judasz, aby pójść swoją drogą». I dali im losy, a los padł na Macieja. I został dołączony do jedenastu apostołów.

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Jeśli z Nim umieramy, z Nim też żyć będziemy.
Jeśli trwamy w cierpliwości, z Nim też królować będziemy.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Kościół wspomina dziś apostoła Macieja. Został wybrany natychmiast po wniebowstąpieniu Jezusa, aby zgromadzić liczbę dwunastu, odpowiadającą dwunastu plemionom Izraela, czyli całemu ludowi wybranemu. W tej liczbie pojawiła się obawa o kompletność tej pierwszej wspólnoty, która zaczęła stawiać pierwsze kroki bez widocznej obecności Jezusa. Czuli jednak odpowiedzialność za kontynuowanie Jego dzieła i przywrócenie całości, której On pragnął, lecz która została zraniona przez zdradę Judasza. Napięcia wobec uniwersalności zbawienia - rozumianego przez dwanaście plemion Izraela - nie dało się ani złagodzić, ani stłumić. Dla Jezusa cały Izrael, a zatem wszyscy mężczyźni i kobiety z każdego narodu i z każdej ziemi, mieli prawo otrzymać nowinę o zbawieniu. Kościół otrzymał to powołanie, by głosić Ewangelię aż po krańce ziemi. Musiał zostać wybrany „dwunasty” apostoł: nie mogła pozostać pustka. Żaden lud, żaden naród, żaden człowiek, nie mógł pozostać obcy miłości i trosce Kościoła. Nie chodziło jednak o wybór kogokolwiek. Kryterium wyboru było jasne: trzeba było wybrać kogoś, kto żył z Jezusem, kto słuchał Go, widział, dotykał, szedł za Nim; krótko mówiąc, musiał być prawdziwym świadkiem. Tradycja umieszcza bowiem Macieja jako jednego z siedemdziesięciu dwóch uczniów Jezusa. W przedmowie do liturgii ambrozjańskiej śpiewa się: „Aby dopełnić liczby apostołów, skierowałeś wyjątkowe spojrzenie miłości na Macieja, który rozpoczął naśladowanie i tajemnice twojego Chrystusa. A głos jego skierował się do głosu pozostałych jedenastu świadków Pana i oznajmił światu, że Jezus z Nazaretu prawdziwie zmartwychwstał i że królestwo niebieskie otworzyło się dla ludzi”. W Macieju możemy ujrzeć imiona uczniów wszystkich czasów. Wszystkim uczniom została powierzona opieka nad wspólnotą.

SŁOWO BOŻE NA KAŻDY DZIEŃ: KALENDARZ

Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).

 

Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!”  (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.

 

Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.

 

Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).

 

Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.