Rozpoczyna się Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. Szczególne wydarzenie Kościoła katolickiego. Czytaj więcej
Rozpoczyna się Tydzień Modlitw o Jedność Chrześcijan. Szczególne wydarzenie Kościoła katolickiego.
Czytanie Slowa Bozego
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Każdy, kto żyje i wierzy we mnie,
nie umrze na wieki.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
List do Hebrajczyków 4,12-16
Żywe bowiem jest słowo Boże, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny, przenikające aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osądzić pragnienia i myśli serca. Nie ma stworzenia, które by było przed Nim niewidzialne, przeciwnie, wszystko odkryte i odsłonięte jest przed oczami Tego, któremu musimy zdać rachunek.
Mając więc arcykapłana wielkiego, który przeszedł przez niebiosa, Jezusa, Syna Bożego, trwajmy mocno w wyznawaniu wiary. Nie takiego bowiem mamy arcykapłana, który by nie mógł współczuć naszym słabościom, lecz doświadczonego we wszystkim na nasze podobieństwo, z wyjątkiem grzechu. Przybliżmy się więc z ufnością do tronu łaski, abyśmy otrzymali miłosierdzie i znaleźli łaskę dla [uzyskania] pomocy w stosownej chwili.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą,
mówi Pan.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Autor Listu do Hebrajczyków chwali Słowo Boże, że "jest żywe, skuteczne i ostrzejsze niż wszelki miecz obosieczny; przenika aż do rozdzielenia duszy i ducha, stawów i szpiku, zdolne osadzić pragnienia i myśli serca”. Słowo Boże rozumie nas o wiele lepiej niż my sami siebie. Dlatego uczeń jest zaproszony do polegania na nim, jeśli chce poznać głębię własnego serca. W Piśmie Świętym to sam Bóg przemawia. Z pewnością, gdy ktoś słucha Słowa Bożego i czyni je swoim, przenika ono duszę i rozcina ją, dzieli ją, ponieważ prowadzi nas do zobaczenia zła, które czynimy i dobra, którego nie realizujemy. Ale ten, kto zgadza się zostać uczniem Słowa i zmienia swoje życie, aby dostosować je do Bożych uczuć, znajduje miłosierdzie, przebaczenie, wielką radość i przyjaźń z Bogiem i braćmi. W drugiej części tekstu znajduje się zapewnienie autora, mające dodać otuchy chrześcijanom, którzy przeżywają trudny czas z powodu silnego sprzeciwu wrogich środowisk wobec Ewangelii. Jezus dobrze zna nasze trudności i słabości, ponieważ sam był doświadczony „we wszystkim na nasze podobieństwo z wyjątkiem grzechu". Jego współczucie dla nas wynika z faktu, że zamieszkał wśród nas i poznał w swoim własnym ciele naszą słabość, którą w swoim współczuciu zaniósł ze swoim ciałem do nieba.
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
