MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Święto Ofiarowania Pańskiego
Wspomnienie dwojga straszych, Symeona i Anny, którzy oczekiwali z wiarą Pana. Modlitwa za osoby starsze. Wspomnienie centuriona Korneliusza, pierwszego poganina nawróconego i ochrzczonego przez św. Piotra.

Pierwsze czytanie

Malachiasza 3,1-4

Oto Ja wyślę anioła mego, aby przygotował drogę przede Mną, a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie, i Anioł Przymierza, którego pragniecie. Oto nadejdzie, mówi Pan Zastępów. Ale kto przetrwa dzień Jego nadejścia i kto się ostoi, gdy się ukaże? Albowiem On jest jak ogień złotnika i jak ług farbiarzy. Usiądzie więc, jakby miał przetapiać i oczyszczać srebro, i oczyści synów Lewiego, i przecedzi ich jak złoto i srebro, a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe. Wtedy będzie miła Panu ofiara Judy i Jeruzalem jak za dawnych dni i lat starożytnych.

Psalm responsoryjny

?

Psalm 24 (25)

Dawidowy.
Ku Tobie, Panie, wznoszę moją duszę,

mój Boże,
Tobie ufam: niech nie doznam zawodu!
Niech moi wrogowie nie triumfują nade mną!

Nikt bowiem, kto Tobie ufa, nie doznaje wstydu;
doznają wstydu ci, którzy łamią wiarę dla marności.

Daj mi poznać drogi Twoje, Panie,
i naucz mnie Twoich ścieżek!

Prowadź mnie według Twej prawdy i pouczaj,
bo Ty jesteś Bóg, mój Zbawca,
i w Tobie mam zawsze nadzieję.

Wspomnij na miłosierdzie Twe, Panie,
na łaski Twoje, co trwają od wieków.

Nie wspominaj grzechów mej młodości <ani moich przewin>
ale o mnie pamiętaj w Twojej łaskawości
ze względu na dobroć Twą, Panie!

Pan jest dobry i prawy:
dlatego wskazuje drogę grzesznikom;

rządzi pokornymi w sprawiedliwości,
ubogich uczy swej drogi.

Wszystkie ścieżki Pana - to łaskawość i wierność
dla tych, co strzegą przymierza i Jego przykazań.

Przez wzgląd na Twoje imię, Panie,
odpuść mój grzech, a jest on wielki.

Kim jest człowiek, co się boi Pana?
Takiemu On wskazuje, jaką drogę wybrać.

Będzie on przebywał wśród szczęścia,
a jego potomstwo posiądzie ziemię.

Pan przyjaźnie obcuje z tymi, którzy się Go boją,
i powierza im swoje przymierze.

Oczy me zawsze zwrócone na Pana,
gdyż On sam wydobywa nogi moje z sidła.

Wejrzyj na mnie i zmiłuj się nade mną,
bo jestem samotny i nieszczęśliwy.

Oddal uciski mojego serca,
wyrwij mnie z moich udręczeń!

Spójrz na udrękę moją i na boleść
i odpuść mi wszystkie grzechy!

Spójrz na mych nieprzyjaciół: jest ich wielu
i gwałtownie mnie nienawidzą.

Strzeż mojej duszy i wybaw mnie,
bym się nie zawiódł, gdy się uciekam do Ciebie.

Niechaj mnie chronią niewinność i prawość,
bo w Tobie, Panie, pokładam nadzieję.

Boże, wybaw Izraela
ze wszystkich jego ucisków!

Drugie czytanie

List do Hebrajczyków 2,14-18

Ponieważ zaś dzieci uczestniczą we krwi i ciele, dlatego i On także bez żadnej różnicy stał się ich uczestnikiem, aby przez śmierć pokonać tego, który dzierżył władzę nad śmiercią, to jest diabła, i aby uwolnić tych wszystkich, którzy całe życie przez bojaźń śmierci podlegli byli niewoli. Zaiste bowiem nie aniołów przygarnia, ale przygarnia potomstwo Abrahamowe. Dlatego musiał się upodobnić pod każdym względem do braci, aby stał się miłosiernym i wiernym arcykapłanem wobec Boga dla przebłagania za grzechy ludu. W czym bowiem sam cierpiał będąc doświadczany, w tym może przyjść z pomocą tym, którzy są poddani próbom.

Czytanie Ewangelii

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Łukasza 2,22-40

Gdy potem upłynęły dni ich oczyszczenia według Prawa Mojżeszowego, przynieśli Je do Jerozolimy, aby Je przedstawić Panu. Tak bowiem jest napisane w Prawie Pańskim: Każde pierworodne dziecko płci męskiej będzie poświęcone Panu. Mieli również złożyć w ofierze parę synogarlic albo dwa młode gołębie, zgodnie z przepisem Prawa Pańskiego.

A żył w Jerozolimie człowiek, imieniem Symeon. Był to człowiek prawy i pobożny, wyczekiwał pociechy Izraela, a Duch Święty spoczywał na nim. Jemu Duch Święty objawił, że nie ujrzy śmierci, aż zobaczy Mesjasza Pańskiego. Za natchnieniem więc Ducha przyszedł do świątyni. A gdy Rodzice wnosili Dzieciątko Jezus, aby postąpić z Nim według zwyczaju Prawa, on wziął Je w objęcia, błogosławił Boga i mówił:
«Teraz, o Władco, pozwól odejść słudze Twemu
w pokoju, według Twojego słowa.
Bo moje oczy ujrzały Twoje zbawienie,
któreś przygotował wobec wszystkich narodów:
światło na oświecenie pogan
i chwałę ludu Twego, Izraela».

A Jego ojciec i Matka dziwili się temu, co o Nim mówiono. Symeon zaś błogosławił Ich i rzekł do Maryi, Matki Jego: «Oto Ten przeznaczony jest na upadek i na powstanie wielu w Izraelu, i na znak, któremu sprzeciwiać się będą. A Twoją duszę miecz przeniknie, aby na jaw wyszły zamysły serc wielu».

Była tam również prorokini Anna, córka Fanuela z pokolenia Asera, bardzo podeszła w latach. Od swego panieństwa siedem lat żyła z mężem i pozostała wdową. Liczyła już osiemdziesiąty czwarty rok życia. Nie rozstawała się ze świątynią, służąc Bogu w postach i modlitwach dniem i nocą. Przyszedłszy w tej właśnie chwili, sławiła Boga i mówiła o Nim wszystkim, którzy oczekiwali wyzwolenia Jerozolimy.

A gdy wypełnili wszystko według Prawa Pańskiego, wrócili do Galilei, do swego miasta - Nazaret. Dziecię zaś rosło i nabierało mocy, napełniając się mądrością, a łaska Boża spoczywała na Nim.

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Homilia

Minęło czterdzieści dni od Bożego Narodzenia i Kościół obchodzi święto Ofiarowania Jezusa w Świątyni. Maryja i Józef, według nakazów Prawa, przynieśli Dzieciątko Jezus do Świątyni Jerozo-limskiej. W tradycji wschodniego chrześcijańska to święto jest obchodzone jako „święto spotkania” Boga ze swoim ludem. Jezus zostaje przedstawiony jako «światło ludzi». Pan przybywa, by rozświetlić nasze życie i świat. Podczas, gdy ta wielka ciemność ogarnia serca, liturgia pokazuje nam Pana, jako dziecko spotykające się ze swoim ludem. Kto Go rozpozna? Ewangelia mówi o starcu Symeonie, który «oczekiwał pocieszenia Izraela»: nie poddał się ciemności obecnej w świecie. Był starszy, ale też «poruszony przez Ducha», pisze Łukasz, i pokazuje, że starsze osoby również mają misję do wykonania. Był pewien, że nie umrze, dopóki nie zobaczy Mesjasza, Jezusa. Symeon daje się prowadzić przez proroctwo: ma serce uważne, czujne, które nie starzeje się własnym narzeka-niem, co czasami zdarza się nam, nie będącym jeszcze w podeszłym wieku. Symeon, widząc to dziecko, bierze je w ramiona i wyśpiewuje swoje zdziwienie: «Teraz, zgodnie z twoim Słowem, pozwalasz odejść swemu słudze w pokoju, ponieważ moje oczy ujrzały twoje zbawienie». Oczy Symeona, rozświetlone Słowem Bożym, nie zatrzymują się na teraźniejszości, na własnym życiu, widzą dalej, też to, co niewidzialne, tak jak ufa Maryja: to dziecko będzie znakiem sprzeczności, które będzie można przyjąć, a nawet odrzucić, głęboką radością, ale też cierpieniem. Następnie po-jawia się świadectwo Anny, starszej 84-letniej wdowy, która modląc się mieszka w świątyni. Także i ona rozpoznaje w dziecku Mesjasza i od tego momentu zaczyna opowiadać to wszystkim zgroma-dzonym w świątyni. Spotkanie między Synem Boga, a Jego ludem dokonuje się poprzez dwóch starców - pokornego Symeona i wdowę Annę, którzy rozpoznali Go, przyjęli Go i pokazują to Światło. Symeon wyraża wdzięczność i podsumowuje swoje życie ze spokojem ducha, natomiast Anna zaczyna to wszystkim ogłaszać. W takim spotkaniu wszystko może się zmienić, tak jak zmie-niło się życie tych dwóch starców, którzy dzisiaj ukazują się nam jako dwoje nauczycieli wiary.