Szacuje się, że na świecie około 250 milionów dzieci (w wieku od 5 do 14 lat) musi pracować; połowa z nich znajduje się w Azji. Azja jest kontynentem, na którym zjawisko pracy nieletnich jest najbardziej rozpowszechnione, gdzie istnieją także formy przymusowej pracy dzieci i prawdziwego niewolnictwa. Dzieci w wieku 8 lub 9 lat w zamian za niewielkie pożyczki zostają oddane w zastaw właścicielom tkalni i fabryk papierosów, w których pracują do dwudziestu godzin dziennie.
Ocenia się, że w Indiach i Indonezji około 25% małoletnich jest aktywnych zawodowo, a dozwolony czas pracy wynosi od dwunastu do piętnastu godzin dziennie.
Szkoły Pokoju w Azji walczą przede wszystkim z wykluczeniem szkolnym i przedwczesnym rozpoczęciem pracy przez dzieci. Jest oczywiste, że Szkoły Pokoju Sant'Egidio dokonują głębokiej zmiany warunków życia nieletnich oraz świadomości społecznej, tak bardzo opartej na wartości produkcji i rynku.
W Indonezji Szkoły Pokoju odznaczają się także swoim wieloetnicznym i międzyreligijnym charakterem. Młodzi chińscy chrześcijanie, na ogół bardziej zamożni, pomagają w nauce indonezyjskim dzieciom religii muzułmańskiej. Pomagają w ten sposób w budowaniu przyjaźni między chrześcijanami a muzułmanami, a także w bardzo konkretny sposób współpracują na rzecz tworzenia pokojowego społeczeństwa, bez religijnej i etnicznej nienawiści.
