MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Piąta niedziela wielkanocna

Pierwsze czytanie

Dzieje Apostolskie 9,26-31

Kiedy przybył do Jerozolimy, próbował przyłączyć się do uczniów, lecz wszyscy bali się go, nie wierząc, że jest uczniem. Dopiero Barnaba przygarnął go i zaprowadził do Apostołów, i opowiedział im, jak w drodze [Szaweł] ujrzał Pana, który przemówił do niego, i z jaką siłą przekonania przemawiał w Damaszku w imię Jezusa. Dzięki temu przebywał z nimi w Jerozolimie. Przemawiał też i rozprawiał z hellenistami, którzy usiłowali go zgładzić. Bracia jednak dowiedzieli się o tym, odprowadzili go do Cezarei i wysłali do Tarsu.
A Kościół cieszył się pokojem w całej Judei, Galilei i Samarii. Rozwijał się i żył bogobojnie, i napełniał się pociechą Ducha Świętego.

Psalm responsoryjny

Psalm 22

Będę Cię chwalił w wielkim zgromadzeniu.

Wypełnię me śluby wobec bojących się Boga.
Ubodzy będą jedli i zostaną nasyceni,
będą chwalić Pana ci, którzy Go szukają:
„Serca wasze niech żyją na wieki”.

Przypomną sobie i wrócą do Pana wszystkie krańce ziemi
i oddadzą Mu pokłon wszystkie szczepy pogańskie.
Jemu oddadzą pokłon wszyscy, co śpią w ziemi,
przed Nim zegna się wszyscy, którzy staną się prochem.

A moja dusza będzie żyła dla Niego,
potomstwo moje Jemu będzie służyć,
przyszłym pokoleniom o Panu opowie,
a sprawiedliwość Jego ogłoszą ludowi, który się narodzi.
 
 

Drugie czytanie

1 List św. Jana 3,18-24

Dzieci,
nie miłujmy słowem i językiem,
ale czynem i prawdą!
Po tym poznamy,
że jesteśmy z prawdy,
i uspokoimy przed Nim nasze serce.
A jeśli nasze serce oskarża nas,
to Bóg jest większy od naszego serca
i zna wszystko.
Umiłowani, jeśli serce nas nie oskarża,
mamy ufność wobec Boga,
i o co prosić będziemy,
otrzymamy od Niego,
ponieważ zachowujemy Jego przykazania
i czynimy to, co się Jemu podoba.
Przykazanie zaś Jego jest takie,
abyśmy wierzyli w imię Jego Syna, Jezusa Chrystusa,
i miłowali się wzajemnie tak,
jak nam nakazał.
Kto wypełnia Jego przykazania,
trwa w Bogu, a Bóg w nim;
a to, że trwa On w nas,
poznajemy po Duchu, którego nam dał.

Czytanie Ewangelii

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Jana 15,1-8

Ja jestem prawdziwym krzewem winnym, a Ojciec mój jest tym, który [go] uprawia. Każdą latorośl, która we Mnie nie przynosi owocu, odcina, a każdą, która przynosi owoc, oczyszcza, aby przynosiła owoc obfitszy. Wy już jesteście czyści dzięki słowu, które wypowiedziałem do was. Wytrwajcie we Mnie, a Ja [będę trwał] w was. Podobnie jak latorośl nie może przynosić owocu sama z siebie - jeśli nie trwa w winnym krzewie - tak samo i wy, jeżeli we Mnie trwać nie będziecie. Ja jestem krzewem winnym, wy - latoroślami. Kto trwa we Mnie, a Ja w nim, ten przynosi owoc obfity, ponieważ beze Mnie nic nie możecie uczynić. Ten, kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie. I zbiera się ją, i wrzuca do ognia, i płonie. Jeżeli we Mnie trwać będziecie, a słowa moje w was, poproście, o cokolwiek chcecie, a to wam się spełni. Ojciec mój przez to dozna chwały, że owoc obfity przyniesiecie i staniecie się moimi uczniami.

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Homilia

Za pomocą obrazu winnego krzewu i latorośli Jezus ukazuje proroctwo jedności uczniów z Nim. Obraz ten Jezus przekazał uczniom podczas Ostatniej Wieczerzy jako testament. Prorocy często używali go do opisania więzi miłości między Bogiem a Jego ludem. Tego wieczoru Jezus interpretuje to w nowy sposób: winoroślą nie jest już lud Izraela, ale on sam: „Ja jestem prawdziwym krzewem winnym”. I natychmiast dodaje: „wy jesteście latoroślami”. Uczniowie są związani z Mistrzem jak latorośle z krzewem winnym. To z pnia sok dociera do gałęzi, które mogą przynosić owoce.
Sokiem, który utrzymuje przy życiu całą winorośl, jest miłość Jezusa. Nie nasza. Jest to komunia pomiędzy Ojcem i Synem, do uczestnictwa w której zostaliśmy powołani dzięki łasce; z pewnością nie dzięki naszym zasługom. W rzeczywistości jesteśmy wezwani do przyjęcia tej miłości, a raczej - jak sugeruje tekst Ewangelii - do trwania w niej. W ośmiu wersetach Jezus sześć razy powtarza: „wytrwajcie we Mnie”, „kto trwa we Mnie, przynosi owoc obfity”, „kto we Mnie nie trwa, zostanie wyrzucony jak winna latorośl i uschnie”, jest jak pozostałości, które wrzuca się do ognia. Tego wieczoru uczniowie nie rozumieli; być może zastanawiali się, co to znaczy pozostać z Nim, skoro to On miał odejść. Jezus użył tego obrazu, aby utkwił uczniom w pamięci. Ci, którzy zostają, by słuchać Ewangelii, zostają z Jezusem, a Jezus z nimi. We wschodniej tradycji istnieje piękna ikona, która to obrazuje. W centrum namalowany jest pień winorośli, na którym siedzi Jezus z otwartym Pismem. Z pnia wyrasta dwanaście gałęzi, a na każdej z nich siedzi apostoł z otwartym Pismem w dłoniach. Jest to ikona nowej wspólnoty, która ma swój początek w Jezusie, prawdziwej winorośli. Otwarta księga w rękach Jezusa jest tą samą, którą ma każdy apostoł: to soki winnego krzewu, które pomagają nam kochać nie słowami i językiem, ale czynem i prawdą. Jest to również księga, która jest obecna we wszystkich naszych wspólnotach na całym świecie. To nasza winorośl, jedyna winorośl, ale z licznymi latoroślami. To Słowo Boże nas łączy.