Czytanie Slowa Bozego
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Każdy, kto żyje i wierzy we mnie,
nie umrze na wieki.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Marka 11,27-33
Przyszli znowu do Jerozolimy. Kiedy chodził po świątyni, przystąpili do Niego arcykapłani, uczeni w Piśmie i starsi i zapytali Go: ?Jakim prawem to czynisz? I kto Ci dał tę władzę, żeby to czynić?? Jezus im odpowiedział: ?Zadam wam jedno pytanie. Odpowiedzcie Mi na nie, a powiem wam, jakim prawem to czynię. Czy chrzest Janowy pochodził z nieba, czy też od ludzi? Odpowiedzcie Mi!? Oni zastanawiali się między sobą: ?Jeśli powiemy: "z nieba", to nam zarzuci: "Dlaczego więc nie uwierzyliście mu?" Powiemy: "Od ludzi"?. Lecz bali się tłumu, ponieważ wszyscy uważali Jana rzeczywiście za proroka. Odpowiedzieli więc Jezusowi: ?Nie wiemy?. Jezus im rzekł: ?Więc i Ja nie powiem wam, jakim prawem to czynię?.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą,
mówi Pan.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
It is the third time that Jesus enters Jerusalem and walks in the temple, which has now become the usual place he teaches. Jesus had not received any permission to teach. He was a "lay person," in the sense that he did not belong to a priestly line. His opponents are convinced that their authority was founded on the doctrine of Moses. But what was the foundation of Jesus' authority to chase the merchants out of the temple, to preach, and to heal? Indeed, in this question a central issue is hidden. The question had already been raised in the synagogue of Nazareth when Jesus first preached. Both the inhabitants of Nazareth and the leaders of the people refuse to allow Jesus to have any authority over the people and even less over them. But Jesus, using a typical rabbinic technique, responds to them with another question. He asks them, "Did the baptism of John come from heaven, or was it of human origin?" Those high priests, scribes, and elders could have answered truthfully. But they were afraid of the reaction of the crowd if they had discredited the Baptist. Jesus' preaching is the continuation of that of the Baptist, and the Word of God cannot be silenced, neither by chains nor by prejudice. The Word does not speak to those who are not prepared with an open heart to receive it. Even in Nazareth, faced with the total lack of even the search for truth, Jesus could not work miracles.
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
