Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa Czytaj więcej
Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa
Pierwsze czytanie
Wyjścia 24,3-8
Wrócił Mojżesz i obwieścił ludowi wszystkie słowa Pana i wszystkie Jego zlecenia. Wtedy cały lud odpowiedział jednogłośnie: ?Wszystkie słowa, jakie powiedział Pan, wypełnimy?. Spisał więc Mojżesz wszystkie słowa Pana. Nazajutrz wcześnie rano zbudował ołtarz u stóp góry i postawił dwanaście stel, stosownie do liczby dwunastu pokoleń Izraela. Potem polecił młodzieńcom izraelskim złożyć Panu ofiarę całopalną i ofiarę biesiadną z cielców. Mojżesz zaś wziął połowę krwi i wylał ją do czar, a drugą połową krwi skropił ołtarz. Wtedy wziął Księgę Przymierza i czytał ją głośno ludowi. I oświadczyli: ?Wszystko, co powiedział Pan, uczynimy i będziemy posłuszni?. Mojżesz wziął krew i pokropił nią lud, mówiąc: ?Oto krew przymierza, które Pan zawarł z wami na podstawie wszystkich tych słów?.
Psalm responsoryjny
Psalm 116
Kielich zbawienia wzniosę w imię Pana.
Czym się Panu odpłacę
za wszystko, co mi wyświadczył?
Podniosę kielich zbawienia
i wezwę imienia Pana.
Cenna jest w oczach Pana
śmierć Jego świętych.
Jam sługa Twój, syn Twej służebnicy.
Ty rozerwałeś moje kajdany.
Tobie złożę ofiarę pochwalną
i wezwę imienia Pana.
Wypełnię me śluby dla Pana
przed całym Jego ludem.
Drugie czytanie
List do Hebrajczyków 9,11-15
Ale Chrystus, zjawiwszy się jako arcykapłan dóbr przyszłych, przez wyższy i doskonalszy, i nie ręką - to jest nie na tym świecie - uczyniony przybytek, ani nie przez krew kozłów i cielców, lecz przez własną krew wszedł raz na zawsze do Miejsca Świętego, zdobywszy wieczne odkupienie. Jeśli bowiem krew kozłów i cielców oraz popiół z krowy, którymi skrapia się zanieczyszczonych, sprawiają oczyszczenie ciała, to o ile bardziej krew Chrystusa, który przez Ducha wiecznego złożył Bogu samego siebie jako nieskalaną ofiarę, oczyści wasze sumienia z martwych uczynków, abyście służyć mogli Bogu żywemu. I dlatego jest pośrednikiem Nowego Przymierza, ażeby przez śmierć, poniesioną dla odkupienia przestępstw, popełnionych za pierwszego przymierza, ci, którzy są wezwani do wiecznego dziedzictwa, dostąpili spełnienia obietnicy.
Czytanie Ewangelii
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Marka 14,12-16.22-26
W pierwszy dzień Przaśników, kiedy ofiarowywano Paschę, zapytali Jezusa Jego uczniowie: ?Gdzie chcesz, abyśmy poszli poczynić przygotowania, żebyś mógł spożyć Paschę?? I posłał dwóch spośród swoich uczniów z tym poleceniem: ?Idźcie do miasta, a spotka was człowiek, niosący dzban wody. Idźcie za nim i tam, gdzie wejdzie, powiecie gospodarzowi: Nauczyciel pyta: gdzie jest dla Mnie izba, w której mógłbym spożyć Paschę z moimi uczniami? On wskaże wam na górze salę dużą, usłaną i gotową. Tam przygotujecie dla nas?. Uczniowie wybrali się i przyszli do miasta, gdzie znaleźli, tak jak im powiedział, i przygotowali Paschę.
A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: ?Bierzcie, to jest Ciało moje?. Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: ?To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana. Zaprawdę, powiadam wam: Odtąd nie będę już pił z owocu winnego krzewu aż do owego dnia, kiedy pić go będę nowy w królestwie Bożym?.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Homilia
We Włoszech obchodzimy dziś Boże Ciało. Powstało ono w czasie, gdy w chrześcijaństwie europejskim wielu kwestionowało obecność Chrystusa w Eucharystii, pozbawiając w ten sposób mocy świętą liturgię, serce chrześcijańskiego życia. Poprzez tę uroczystość Kościół chciał zachęcić swoje dzieci do odkrycia silnego poczucia rzeczywistej obecności Jezusa wśród swoich wyznawców, także w konsekrowanym chlebie i winie. Proponuje ją co roku, abyśmy wszyscy na nowo odkryli konkretny sens miłości Jezusa. Lektura Ewangelii Marka łączy tę uroczystość z jej prawdziwym pochodzeniem, z ostatnią wieczerzą, którą Jezus chciał spożyć ze swoimi uczniami przed męką. I pierwsza wspólnota chrześcijańska zrozumiała, jak centralne dla jej życia są słowa, które Jezus wypowiedział podczas tej wieczerzy, gdy wziął chleb i rozdając uczniom, powiedział: „To jest Ciało moje”, a podając kielich z winem, powiedział: ?To jest moja krew?.
Słowa wypowiedziane przez Jezusa podczas wieczerzy - które kapłan dosłownie powtarza na ołtarzu - sugerują, że Jezus jest obecny jako Ciało„połamane”, jako Krew „przelana” za wszystkich; Ciało, które nie zatrzymuje niczego dla siebie, Ciało, które staje się chlebem i napojem, aby pożywiać i gasić nasze pragnienie przez całe życie; ciało, które jest hojnie i swobodnie rozdzielane: tego Chleba i Wina nie można kupić, nie mają one ceny. Jest to Ciało, które kocha innych i oddaje swoje życie za innych. Jest to Ciało Bożej miłości, Ciało Jezusa oddającego się całkowicie, nie znającego chciwości, kalkulacji i oszczędności. I uczy swoich uczniów, aby zawsze kochali, oddawali życie za innych, tak jak On to czynił i nadal czyni. Ta konsekrowana Hostia jest skandalem dla nas, którzy zawsze staramy się ratować, dla świata przyzwyczajonego do robienia ze wszystkiego interesu, dla społeczeństwa, które nie robi nic za darmo. Hostia ta jest także nauką dla Kościoła, aby był wspólnotą, która żyje dla zbawienia innych, a nie dla zachowania siebie.
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
