MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Niedzielna liturgia
Słowo boże każdego dnia

Niedzielna liturgia

III Niedziela zwykła
Święto Słowa Bożego. Modlitwa o jedność chrześcijan. Szczególna pamięć o wspólnotach chrześcijańskich w Europie i obu Amerykach.
Czytaj więcej

Libretto DEL GIORNO
Niedzielna liturgia
Niedziela, 24 Styczeń

III Niedziela zwykła
Święto Słowa Bożego. Modlitwa o jedność chrześcijan. Szczególna pamięć o wspólnotach chrześcijańskich w Europie i obu Amerykach.


Pierwsze czytanie

Jonasza 3,1-5.10

Pan przemówił do Jonasza po raz drugi tymi słowami: «Wstań, idź do Niniwy, wielkiego miasta, i głoś jej upomnienie, które Ja ci zlecam». Jonasz wstał i poszedł do Niniwy, jak powiedział Pan. Niniwa była miastem bardzo rozległym - na trzy dni drogi. Począł więc Jonasz iść przez miasto jeden dzień drogi i wołał, i głosił: «Jeszcze czterdzieści dni, a Niniwa zostanie zburzona». I uwierzyli mieszkańcy Niniwy Bogu, ogłosili post i oblekli się w wory od największego do najmniejszego. Zobaczył Bóg czyny ich, że odwrócili się od swojego złego postępowania. I ulitował się Bóg nad niedolą, którą postanowił na nich sprowadzić, i nie zesłał jej.

Psalm responsoryjny

Psalm 25

Naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.

Daj mi poznać Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Wspomnij na swoje miłosierdzie, Panie,
na swoją miłość, która trwa od wieków.
Pamiętaj o mnie w swoim miłosierdziu
ze względu na dobroć Twą, Panie.

Dobry jest Pan i prawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
uczy pokornych dróg swoich.  
 

Drugie czytanie

1 List do Koryntian 7,29-31

Mówię, bracia, czas jest krótki. Trzeba więc, aby ci, którzy mają żony, tak żyli, jakby byli nieżonaci, a ci, którzy płaczą, tak jakby nie płakali, ci zaś, co się radują, tak jakby się nie radowali; ci, którzy nabywają, jak gdyby nie posiadali; ci, którzy używają tego świata, tak jakby z niego nie korzystali. Przemija bowiem postać tego świata.

Czytanie Ewangelii

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Marka 1,14-20

Gdy Jan został uwięziony, Jezus przyszedł do Galilei i głosił Ewangelię Bożą. Mówił: «Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!»

Przechodząc obok Jeziora Galilejskiego, ujrzał Szymona i brata Szymonowego, Andrzeja, jak zarzucali sieć w jezioro; byli bowiem rybakami. Jezus rzekł do nich: «Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi». I natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim.
Idąc dalej, ujrzał Jakuba, syna Zebedeusza, i brata jego Jana, którzy też byli w łodzi i naprawiali sieci. Zaraz ich powołał, a oni zostawili ojca swego, Zebedeusza, razem z najemnikami w łodzi i poszli za Nim.

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Homilia

Obchodzimy dziś Święto Słowa Bożego. Święto szczególnie ważne, które ma swoje korzenie w Soborze Watykańskim II. Ojcowie soborowi mieli bowiem nadzieję, że Biblia wróci do rąk wiernych, każdego wierzącego. W kościele św. Idziego w Rzymie dwa boczne ołtarze - ołtarz Słowa Bożego z Bibliami w różnych językach i ołtarz Ubogich z krzyżami - są zwrócone do siebie. Przypominają nam one o wierności tym dwóm nierozłącznym kultom, dwóch nieodzownych miłości. Oprócz Święta Słowa Bożego papież Franciszek chciał, aby co roku obchodzono Święto Ubogich. Święto Słowa Bożego przeżywamy w trzecią niedzielę okresu zwykłego, kiedy liturgia proponuje początek głoszenia Jezusa, a drugie - Święto Ubogich - zamyka rok liturgiczny w przedostatnią jego niedzielę. To dwa święta, które przypominają nam rok Kościoła jako naśladowanie Jezusa, od początku jego posługi do pełni Królestwa.
Głoszona dziś Ewangelia prowadzi nas z powrotem - można powiedzieć - do początków tego święta. Słowo proroka zostało uwięzione przez Heroda. Ten głos wołający na pustyni przestał rozbrzmiewać. Ale Jezus wychodzi od słów Jana Chrzciciela: „Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię!”. Nawrócenie zaczyna się, gdy Ewangelia dociera do serca. Stąd zaczyna się nowe życie. Rzeczywiście, od tego dnia nad brzegiem Jeziora Galilejskiego aż do dzisiaj - zgodnie z nieprzerwanym świadectwem Kościoła - Słowo Boże nieustannie zmienia serca i czyni je dobrymi i mocnymi. Szymon i Andrzej, Jakub i Jan przyjęli zaproszenie Jezusa, poszli za Nim i zostali Jego uczniami. Słuchali Go po dwóch, i razem - choćby tylko we czterech - szli za Mistrzem. Tak jest za każdym razem. Jezus nie głosił im przekonujących przemówień. Mówił językiem, który oni, rybacy, mogli natychmiast zrozumieć: „Pójdźcie za Mną, a sprawię, że się staniecie rybakami ludzi”. Zrozumieli, że wezwał ich do nowego połowu, „natychmiast zostawili sieci i poszli za Nim”. Ewangelia, słuchana razem, po dwóch, stworzyła tę małą wspólnotę, która trwa do naszych czasów.
Ta dawna scena - opowiedziana rzeczowo, jakby dla podkreślenia jej przykładności - zostaje nam ponownie przedstawiona podczas dzisiejszego Święta Słowa. Pan znów wzywa nas, abyśmy stali się rybakami ludzi w morzu licznej i zaludnionej Galilei tego świata. Wzywa nas z nową pilnością, abyśmy byli odważniejsi i bardziej kreatywni. Wielu czeka na słowo, które poruszy ich serca. Pan prosi nas, abyśmy jeszcze częściej spotykali się ze Słowem Bożym, abyśmy razem go słuchali: a wszyscy będziemy wzrastać w mądrości i miłości do Pana i ubogich.

SŁOWO BOŻE NA KAŻDY DZIEŃ: KALENDARZ

Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).

 

Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!”  (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.

 

Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.

 

Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).

 

Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.