MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Wspomnienie Tichona, patriarchy Moskwy i całej Rosji, zmarłego w 1925, a wraz z nim wszystkich ojców duchowych i męczenników Kościoła Prawosławnego w Rosji podczas rządów komunistycznych. Wspomnienie ludobójstwa w Rwandzie w 1994.

Czytanie Slowa Bozego

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Chrystus zmartwychwstał,
rzeczywiście zmartwychwstał,
czeka na nas w Galilei.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Łukasza 24,13-35

Tego samego dnia dwaj z nich byli w drodze do wsi, zwanej Emaus, oddalonej sześćdziesiąt stadiów od Jerozolimy. Rozmawiali oni z sobą o tym wszystkim, co się wydarzyło. Gdy tak rozmawiali i rozprawiali z sobą, sam Jezus przybliżył się i szedł z nimi. Lecz oczy ich były niejako na uwięzi, tak że Go nie poznali. On zaś ich zapytał: «Cóż to za rozmowy prowadzicie z sobą w drodze?» Zatrzymali się smutni. A jeden z nich, imieniem Kleofas, odpowiedział Mu: «Ty jesteś chyba jedynym z przebywających w Jerozolimie, który nie wie, co się tam w tych dniach stało». Zapytał ich: «Cóż takiego?» Odpowiedzieli Mu: «To, co się stało z Jezusem Nazarejczykiem, który był prorokiem potężnym w czynie i słowie wobec Boga i całego ludu; jak arcykapłani i nasi przywódcy wydali Go na śmierć i ukrzyżowali. A myśmy się spodziewali, że On właśnie miał wyzwolić Izraela. Tak, a po tym wszystkim dziś już trzeci dzień, jak się to stało. Nadto jeszcze niektóre z naszych kobiet przeraziły nas: były rano u grobu, a nie znalazłszy Jego ciała, wróciły i opowiedziały, że miały widzenie aniołów, którzy zapewniają, iż On żyje. Poszli niektórzy z naszych do grobu i zastali wszystko tak, jak kobiety opowiadały, ale Jego nie widzieli».
Na to On rzekł do nich: «O nierozumni, jak nieskore są wasze serca do wierzenia we wszystko, co powiedzieli prorocy! Czyż Mesjasz nie miał tego cierpieć, aby wejść do swej chwały?» I zaczynając od Mojżesza poprzez wszystkich proroków wykładał im, co we wszystkich Pismach odnosiło się do Niego.
Tak przybliżyli się do wsi, do której zdążali, a On okazywał, jakoby miał iść dalej. Lecz przymusili Go, mówiąc: «Zostań z nami, gdyż ma się ku wieczorowi i dzień się już nachylił». Wszedł więc, aby zostać z nimi. Gdy zajął z nimi miejsce u stołu, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał go i dawał im. Wtedy oczy im się otworzyły i poznali Go, lecz On zniknął im z oczu. I mówili nawzajem do siebie: «Czy serce nie pałało w nas, kiedy rozmawiał z nami w drodze i Pisma nam wyjaśniał?»
W tej samej godzinie wybrali się i wrócili do Jerozolimy. Tam zastali zebranych Jedenastu i innych z nimi, którzy im oznajmili: «Pan rzeczywiście zmartwychwstał i ukazał się Szymonowi». Oni również opowiadali, co ich spotkało w drodze, i jak Go poznali przy łamaniu chleba.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Chrystus zmartwychwstał,
rzeczywiście zmartwychwstał,
czeka na nas w Galilei.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Historia z Emaus zaprasza nas do pozostania w tajemnicy Paschalnej, do ponownego przeżycia jej i głoszenia, żeby zmieniała świat w kierunku zmartwychwstania. Podróż dwóch apostołów jest też naszą podróżą. Ich smutek jest też naszym smutkiem, kiedy widzimy kobiety i mężczyzn przygniecionych przez przemoc i konflikty. Wiele, zbyt wiele jest „ukrzyżowanych” na tej ziemi. I my też możemy dać się ponieść zniechęceniu, że nic nie może się zmienić i wrócić do „naszych wiosek”, zająć się naszymi sprawami, wrócić do dawnych przyzwyczajeń, nie marząc już o innym świecie. Nie brakuje powodów do zniechęcenia: minęły już trzy dni, wiele lat, i nic się nie zmienia na tym świecie. Gdzie jest moc zmiany Ewangelii? Gdzie zwycięstwo życia nad śmiercią? Jak można oddalić od świata nienawiść i zło? Takie stawiamy sobie pytania, normalne, bardzo realne. I znów tegoroczna Wielkanoc zaprasza nas do wędrówki do Emaus. Chodzi o to, żeby znowu posłuchać, żeby zbliżyć się do Słowa i czerpać z niego moc. Codziennie potrzebujemy spotkania ze Słowem Bożym. Słowo Boże jest obce w takim znaczeniu, że jest inne niż nasze serce i nasze myśli, zatrzymuje nas, żeby oświecić nasze umysły Bożym marzeniem i rozgrzać nasze serca miłością Jezusa Zmartwychwstałego. I zupełnie spontanicznie pojawia się modlitwa: „Zostań z nami”. Obcy, który jeszcze przed chwilą mówił, teraz słucha modlitwy apostołów. Jezus posłuchał i wchodzi z nimi do domu na wieczerzę. A kiedy łamie chleb, otwierają im się oczy i rozpoznają Go. Tylko Jezus tak mówił, tylko Jezus tak łamał chleb. Rozpoznają Go. Jezusa nie było w grobie, był tam z nimi i towarzyszył im w drodze.