Wspomnienie Naszej Pani z Sheshan, sanktuarium w okolicach Szanghaju. Modlitwa za chińskich chrześcijan. Czytaj więcej
Wspomnienie Naszej Pani z Sheshan, sanktuarium w okolicach Szanghaju. Modlitwa za chińskich chrześcijan.
Czytanie Slowa Bozego
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
To jest Ewangelia biednych,
wyzwolenie dla więźniów,
wzrok dla niewidomych, wolność
dla prześladowanych.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Marka 10,1-12
Wybrał się stamtąd i przyszedł w granice Judei i Zajordania. Tłumy znowu ściągały do Niego i znowu je nauczał, jak miał zwyczaj. Przystąpili do Niego faryzeusze i chcąc Go wystawić na próbę, pytali Go, czy wolno mężowi oddalić żonę. Odpowiadając zapytał ich: ?Co wam nakazał Mojżesz?? Oni rzekli: ?Mojżesz pozwolił napisać list rozwodowy i oddalić?. Wówczas Jezus rzekł do nich: ?Przez wzgląd na zatwardziałość serc waszych napisał wam to przykazanie. Lecz na początku stworzenia Bóg stworzył ich jako mężczyznę i kobietę: dlatego opuści człowiek ojca swego i matkę i złączy się ze swoją żoną, i będą oboje jednym ciałem. A tak już nie są dwoje, lecz jedno ciało. Co więc Bóg złączył, tego człowiek niech nie rozdziela!?
W domu uczniowie raz jeszcze pytali Go o to. Powiedział im: ?Kto oddala żonę swoją, a bierze inną, popełnia cudzołóstwo względem niej. I jeśli żona opuści swego męża, a wyjdzie za innego, popełnia cudzołóstwo?.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Syn człowieczy przyszedł służyć,
kto chce być wielki, niech służy innym
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Rozpoczyna się nowa część Ewangelii według św. Marka. Podróż do Jerozolimy wciąż trwa, a Ewangelista opisuje dotarcie w rejon Judei i terytorium na wschód od Jordanu. Jezus, zawsze otoczony wielkim tłumem, dotyka wielu ważnych kwestii dla życia wspólnoty chrześcijańskiej. Pierwsza dotyczy małżeństwa i przykazania dla małżonków, by byli wierni na całe życie. Jezus potwierdza nierozerwalność małżeńską, odnosząc się do oryginalnego obrazu Boga. Prawo mojżeszowe pozwalało mężczyźnie napisać list rozwodowy nawet wtedy, gdy znajdował w kobiecie „coś wstydliwego”. Według Jezusa ta norma była jedynie przyzwoleniem na niewrażliwość mężczyzny. Nie chodzi tu o zwykłe potwierdzenie abstrakcyjnej reguły, ile o zrozumienie konieczności miłości, wierności, wzajemnego zrozumienia, a także przebaczenia i umiejętności towarzyszenia sobie w życiu. Te słowa pomagają nam także zrozumieć, że miłość między mężczyzną i kobietą nie może być owocem jedynie uczucia, ale powinna być oparta na projekcie miłości, która oznacza wierność i budowanie. Nierzadko słyszymy, że małżeństwo i stabilna rodzina nie są w stanie zaadaptować się do dzisiejszych czasów. Młodszym wydaje się niezwykle trudnym wyobrażenie sobie miłości ostatecznej i na wyłączność na całe życie. Jezus w Ewangelii, kiedy przypomina, że wierność jest głębokim pragnieniem, które Bóg wypisał w sercach, wzywa nas do nauczenia się miłości i uczynienia wysiłku, aby zjednoczenie rodziny było stabilne i silne na obraz miłości Pana wobec całej ludzkości i Kościoła.
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
