Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
The Spirit of the Lord is upon you.
The child you shall bear will be holy.
Alleluia, alleluia, alleluia
Luke 12,35-38
'See that you have your belts done up and your lamps lit. Be like people waiting for their master to return from the wedding feast, ready to open the door as soon as he comes and knocks. Blessed those servants whom the master finds awake when he comes. In truth I tell you, he will do up his belt, sit them down at table and wait on them. It may be in the second watch that he comes, or in the third, but blessed are those servants if he finds them ready.
Alleluia, alleluia, alleluia
Look down, O Lord, on your servants.
Be it unto us according to your word.
Alleluia, alleluia, alleluia
In contrast to the unwise rich man who was surprised by death, Jesus talks of the disciple who waits for the Lord. Vigilance becomes one of the most fundamental dimensions of the Christian life. Those who stay focused on themselves and fall asleep on their things are asked to turn their gaze upwards and be waiting for the Lord's return. Jesus says, "Be dressed for action and have your lamps lit." To be dressed for action means that one is to be prepared for immediate action. Indeed, this is how the Israelites had to be when they fled from Egypt: they had to gird their loins, that is to be ready to leave at any moment (Ex 12:11). Keeping the lamps lit meant the same thing: being ready for action even at night. Waiting for the Lord is the beatitude of the believer. In fact, as it is written in the book of Revelation, the Lord stands every day before the door of our hearts and knocks. Blessed are those who open the door because they will receive an incredible reward: The Master himself will become their servant and will gird himself and invite them to sit at table and will come and serve them. The roles have reversed. This seems incredible but it is the very paradoxical nature of the grace we have received. Jesus presents himself as the one who serves and not only does he say it, but he acts accordingly. Throughout the Last Supper, Jesus behaved literally like a servant: taking a basin, he tied a towel around his waist and one by one, washed the feet of the disciples. This image is an integral part of the Gospel message that announces that God loves us to the point of bending down at our feet. This is what happens every time we welcome the Lord in prayer or in service to the poor and especially during the holy Liturgy in which he prepares a banquet and feeds us with his Word and flesh. The beatitude of waiting for the Lord does not consist in what we can offer to him as much as in the benefit that we receive when we welcome him into our hearts. The Lord comes to serve, help and liberate us to bring us to Heaven at his side.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
