The prayer for the sick is held in the Basilica of Santa Maria in Trastevere. Lees meer
The prayer for the sick is held in the Basilica of Santa Maria in Trastevere.
Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
This is the Gospel of the poor,
liberation for the imprisoned,
sight for the blind,
freedom for the oppressed.
Alleluia, alleluia, alleluia
Hosea 2,16.17-18.21-22
But look, I am going to seduce her and lead her into the desert and speak to her heart. There I shall give her back her vineyards, and make the Vale of Achor a gateway of hope. There she will respond as when she was young, as on the day when she came up from Egypt. When that day comes- declares Yahweh- you will call me, 'My husband', no more will you call me, 'My Baal'. I shall betroth you to myself for ever, I shall betroth you in uprightness and justice, and faithful love and tenderness. Yes, I shall betroth you to myself in loyalty and in the knowledge of Yahweh.
Alleluia, alleluia, alleluia
The Son of Man came to serve,
whoever wants to be great
should become servant of all.
Alleluia, alleluia, alleluia
We know the story of Hosea's family, which is narrated in the first three chapters of his book, from which the passage we read is taken. Hosea is married to Gomer, a woman who continues to practice prostitution. Yet God forces the prophet to keep her as his wife. It is a message difficult to understand for us. But the crudity of the situation is a teaching that makes us reflect too. The prostitute-wife is represented Israel, which continues to betray its covenant with the Lord. The Lord asks Hosea to keep her as his wife to demonstrate the steadiness of his love for Israel despite its recurring betrayal. In this passage we can see the strength of God's love, who, even though he has been betrayed by his people, continues to court them until he brings them back to the faithfulness of the covenant. God had given Israel everything: the earth with its goods ("my bread and my water, my wool and my flax, my oil and my drink"), but Israel continued to follow idols, who had become like lovers to whom it linked its heart. The Lord however does not give up before the forgetfulness of his people or even their betrayal. He tries everything to win back his people's hearts: he accuses, speaks, tries to dissuade from going to the idols, and takes away the things he had given them as gifts. But everything seems useless until he brings them to the desert. And here, in the place of deprivation and death, God speaks to the heart of his people and helps them rediscover the strength and the sweetness of the love with which they are loved: "I will take you for my wife in faithfulness; and you shall know the Lord."
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
