Gedachtenis van de heilige Jozef, arbeider. Dag van de arbeid. Lees meer
Gedachtenis van de heilige Jozef, arbeider. Dag van de arbeid.
Lezing van Gods Woord
Alleluia, alleluia, alleluia !
Gij zijt een uitverkoren stam,
een koninklijk priestervolk, een heilige natie,
een volk door God verworven
om zijn grote daden te verkondigen.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Johannes 15,1-8
Ik ben de ware wijnstok en mijn Vader is de wijngaardenier. Als een van mijn ranken geen vrucht draagt, snoeit Hij die weg. En als een rank wel vrucht draagt, snoeit Hij die bij, zodat ze gezuiverd wordt en nog rijkelijker vrucht draagt. Jullie zijn al gezuiverd door het woord dat Ik jullie verkondigd heb. Laten we met elkaar verbonden blijven, jullie en Ik, want zoals een rank geen vrucht kan dragen uit eigen kracht, maar alleen als ze verbonden blijft met de wijnstok, zo kunnen ook jullie geen vrucht dragen als je niet met Mij verbonden blijft. Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken. Alleen wie met Mij verbonden blijft - zoals Ik met hem - draagt rijkelijk vrucht, want los van Mij kunnen jullie niets. Wie niet met Mij verbonden blijft, wordt weggegooid als een wijnrank: ze verdorren, men haalt ze bijeen en gooit ze in het vuur, waar ze verbranden. Als jullie met Mij verbonden blijven en mijn woorden in jullie blijven, vraag dan wat je wilt, en het valt je ten deel. Mijn Vader wordt verheerlijkt wanneer jullie rijkelijk vrucht dragen en jullie je mijn leerlingen betonen.
[Copyright © 1995 Katholieke Bijbelstichting]
Alleluia, alleluia, alleluia !
Jullie zullen heilig zijn,
want Ik ben heilig, zegt de Heer.
Alleluia, alleluia, alleluia !
Met het beeld van de Vader als wijngaardenier, de Zoon als wijnstok en de leerlingen als ranken wil Jezus de kringloop van liefde beschrijven die de leerlingen met Hem en de Vader verbindt. Het is een beeld dat meermaals terugkomt in de Schrift om de verhouding tussen de Heer en zijn volk te beschrijven. Op deze dag van de heilige Jozef en het feest van de arbeid herinnert dit beeld ons eraan dat de eenheid tussen de wijnstok en de ranken het resultaat is van goede vruchten. Door de leerlingen met zich te verenigen maakt Jezus hen deelgenoten van dezelfde liefde tussen Hem en de Vader. Hij begint met te zeggen: "Ik ben de wijnstok en jullie zijn de ranken". Met dit beeld wil Hij de leerlingen goed laten begrijpen wat voor band Hij met hen aangaat: een die zo hecht is dat ze één worden met Hem. Een rank leeft en draagt alleen maar vrucht als ze aan de wijnstok gehecht blijft; als ze loskomt, verdort ze en sterft ze. Met de wijnstok verbonden blijven is daarom voor de ranken essentieel. Daarom gaat Jezus verder: "Alleen wie met Mij verbonden blijft - zoals Ik met hem - draagt rijkelijk vrucht, want los van Mij kunnen jullie niets". De term "verbonden blijven", die elf keer in deze passage voorkomt, wordt altijd gevolgd door de uitdrukking "vrucht dragen". Vrucht dragen is eigen aan de leerlingen die met een aandachtig hart naar het woord van God luisteren. Dat was ook ze voor Jozef die het woord van God van de engel hoorde en daarop de droom van de Vader bewaarde en Maria en haar Zoon bij zich nam.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
