MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

XXVII Niedziela Zwykła
Wspomnienie św. Franciszka z Asyżu (†1226). Wspomnienie poświęcenia „kapliczki” w Primavalle, pierwszego miejsca modlitwy Wspólnoty Sant'Egidio na peryferiach Rzymu. 4 października 1992 roku w Rzymie podpisano porozumienie pokojowe, które położyło kres wojnie w Mozambiku. Modlitwa za wszystkich, którzy wprowadzają pokój.

Pierwsze czytanie

Izajasza 5,1-7

Chcę zaśpiewać memu Przyjacielowi
pieśń o Jego miłości ku swojej winnicy!
Przyjaciel mój miał winnicę
na żyznym pagórku.
Otóż okopał ją i oczyścił z kamieni
i zasadził w niej szlachetną winorośl;
pośrodku niej zbudował wieżę,
także i tłocznię w niej wykuł.
I spodziewał się, że wyda winogrona,
lecz ona cierpkie wydała jagody.
«Teraz więc, o mieszkańcy Jeruzalem
i mężowie z Judy,
rozsądźcie, proszę, między Mną
a między winnicą moją.
Co jeszcze miałem uczynić winnicy mojej,
a nie uczyniłem w niej?
Czemu, gdy czekałem, by winogrona wydała,
ona cierpkie dała jagody?
Więc dobrze! Pokażę wam,
co uczynię winnicy mojej:
rozbiorę jej żywopłot, by ją rozgrabiono;
rozwalę jej ogrodzenie, by ją stratowano.
Zamienię ją w pustynię,
nie będzie przycinana ni plewiona,
tak iż wzejdą osty i ciernie.
Chmurom zakażę spuszczać na nią deszcz».
Otóż winnicą Pana Zastępów
jest dom Izraela,
a ludzie z Judy szczepem Jego wybranym.
Oczekiwał On tam sprawiedliwości, a oto rozlew krwi,
i prawowierności, a oto krzyk grozy.

Psalm responsoryjny

Psalm 80

Winnicą Pana jest dom Izraela.

Przeniosłeś z Egiptu winorośl
i zasadziłeś ją wygnawszy pogan.
Rozpostarła swe pędy aż do Morza,
aż do Rzeki swe latorośle.

Dlaczego zburzyłeś jej ogrodzenie
i każdy przechodzień zrywa jej grona?
Niszczy ją dzik leśny
i obgryzają polne zwierzęta.

Powróć, Boże Zastępów,
wejrzyj z nieba, spójrz i nawiedź tę winorośl
I chroń to, co zasadziła Twoja prawica,
latorośl, którą umocniłeś dla siebie.

Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,
daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili.
Odnów nas, Panie, Boże Zastępów,
i rozjaśnij nad nami swoje oblicze,
a będziemy zbawieni.
 
 

Drugie czytanie

List do Filipian 4,6-9

O nic się już zbytnio nie troskajcie, ale w każdej sprawie wasze prośby przedstawiajcie Bogu w modlitwie i błaganiu z dziękczynieniem! A pokój Boży, który przewyższa wszelki umysł, będzie strzegł waszych serc i myśli w Chrystusie Jezusie.
W końcu, bracia, wszystko, co jest prawdziwe, co godne, co sprawiedliwe, co czyste, co miłe, co zasługuje na uznanie: jeśli jest jakąś cnotą i czynem chwalebnym - to miejcie na myśli!
Czyńcie to, czego się nauczyliście, co przejęliście, co usłyszeliście i co zobaczyliście u mnie, a Bóg pokoju będzie z wami.

Czytanie Ewangelii

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Mateusza 21,33-43

Posłuchajcie innej przypowieści! Był pewien gospodarz, który założył winnicę. Otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznię, zbudował wieżę, w końcu oddał ją w dzierżawę rolnikom i wyjechał. Gdy nadszedł czas zbiorów, posłał swoje sługi do rolników, by odebrali plon jemu należny. Ale rolnicy chwycili jego sługi i jednego obili, drugiego zabili, trzeciego zaś ukamienowali. Wtedy posłał inne sługi, więcej niż za pierwszym razem, lecz i z nimi tak samo postąpili. W końcu posłał do nich swego syna, tak sobie myśląc: Uszanują mojego syna. Lecz rolnicy zobaczywszy syna mówili do siebie: "To jest dziedzic; chodźcie zabijmy go, a posiądziemy jego dziedzictwo". Chwyciwszy go, wyrzucili z winnicy i zabili. Kiedy więc właściciel winnicy przyjdzie, co uczyni z owymi rolnikami?» Rzekli Mu: «Nędzników marnie wytraci, a winnicę odda w dzierżawę innym rolnikom, takim, którzy mu będą oddawali plon we właściwej porze». Jezus im rzekł: «Czy nigdy nie czytaliście w Piśmie: Właśnie ten kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach. Dlatego powiadam wam: Królestwo Boże będzie wam zabrane, a dane narodowi, który wyda jego owoce.

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Wczoraj zostałem pogrzebany z Chrystusem,
dziś zmartwychwstaję z Tobą, który zmartwychwstałeś,
z Tobą zostałem ukrzyżowany,
pamiętaj o mnie w swoim królestwie.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Homilia

„Ten właśnie kamień, który odrzucili budujący, stał się głowicą węgła. Pan to sprawił, i jest cudem w naszych oczach”. Jezus przypomina, że Bóg ma upodobanie w tym, co ludzie „odrzucają”, uważając za niepotrzebne i bez wartości. Zrozumiał to także św. Franciszek, którego wspomnienie dziś obchodzimy, kiedy w kościele św. Damiana usłyszał z krzyża głos wzywający go do odbudowania Bożego domu. Chodziło o tamto miejsce, kościół, ale także życie ludzi. Ilu z nich dzisiaj zostaje odrzuconych! Ilu uważa się za niepotrzebny ciężar, ile jest warte ich życie? Podobnie jest ze Słowem Bożym, które dzisiaj celebrujemy w szczególny sposób, a które często gubi się wśród wielu pustych i bezużytecznych słów. A przecież kto na tym Słowie buduje swój dom, to znaczy życie, buduje je na skale!
To Jezus, to Ewangelia nadają życiu wartość. A nasze życie jest otoczone miłością - jak winnica, o której mówi Ewangelia. Jak mówi Jezus - gospodarz „założył winnicę, otoczył ją murem, wykopał w niej tłocznie i zbudował wieżę”. Są to słowa, które nawiązują do „pieśni o winnicy” proroka Izajasza i wyrażają całą miłość Boga do swojej winnicy, czyli Jego ludu, ale także do całej ludzkości i życia każdego z nas. To Pan sadzi swoją winnicę, strzeże jej i starannie o nią dba. Bóg oczekuje owoców swojej winnicy: pokój i sprawiedliwość to owoce, na które świat czeka z nadzieją. Ale zbyt często z ziemi dochodzą krzyki uciśnionych i rozlew krwi. Przypowieść Jezusa wyjaśnia, co dzieje się w winnicy świata i jak miłość Boga nie jest odwzajemniana. Mówi o tym historia rolników, którzy spotkawszy podczas żniwa sługi wysłane przez właściciela, by odebrać plony z winnicy, schwytali ich i zabili. To wyraz wzrastającej chciwości i przemocy. Im bardziej gospodarz dba o swoją winnicę, tym bardziej wzrasta wrogość rolników. Dlaczego tak się dzieje? Uważają oni winnicę za swoją własność i zaczynają używać jej tylko dla własnych korzyści. Właśnie z takiego podejścia rodzi się tak wszechobecna przemoc. Ale odpowiedzią Boga na tę wzrastającą nienawiść i wrogość jest Jego szaleńcza i bezinteresowna miłość do naszej ludzkości: „On, który nawet własnego Syna nie oszczędził”. Co stanie się z winnicą? Zostanie powierzona innym, którzy oddadzą plon we właściwej porze. Nie zostanie więc opuszczona: Bóg szuka owoców, a jeśli ich nie znajduje, niestrudzenie poszukuje w ludziach dobra - dlatego wciąż sieje swoje Słowo i swoją miłość w naszych sercach. A tym ludem są pokorni i biedni, których Franciszek z Asyżu odkrył na nowo. Ubodzy, odrzuceni przez wszystkich, są naszymi prorokami - nie prorokami nieszczęścia, ale przyjaźni. Pan powraca, by odwiedzić nas w ubogich. A kiedy ich spotykamy i stajemy się ich towarzyszami, kiedy troszczymy się o chorych, pozwalamy Panu czerpać z naszego życia dobre owoce miłosierdzia i pokoju. W ten sposób kamień odrzucony przez budujących może stać się kamieniem węgielnym, wokół którego mamy budować swoje życie. To, co dla świata jest nieistotne, co uważa za słabe, jak Ewangelia i jej zaproszenie do wiary w miłość, jest w rzeczywistości fundamentem, na którym możemy budować mocniejsze życie. W ten sposób wszyscy możemy pracować i żyć w winnicy Pańskiej i wejść do Jego królestwa, gdzie otoczy nas miłość Boga. On z pasją patrzy na swoją winnicę, przychodzi i odwiedza ją, aby mogła należeć do wszystkich.