MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Niedziela Zesłania Ducha Świętego
Wspomnienie świętych Addai i Marii, założycieli Kościoła Chaldejskiego. Modlitwa za chrześcijan w Iraku.

Pierwsze czytanie

Dzieje Apostolskie 2,1-11

Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali. Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły, i na każdym z nich spoczął jeden. I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym, i zaczęli mówić obcymi językami, tak jak im Duch pozwalał mówić.
Przebywali wtedy w Jerozolimie pobożni Żydzi ze wszystkich narodów pod słońcem. Kiedy więc powstał ów szum, zbiegli się tłumnie i zdumieli, bo każdy słyszał, jak przemawiali w jego własnym języku. «Czyż ci wszyscy, którzy przemawiają, nie są Galilejczykami?» - mówili pełni zdumienia i podziwu. «Jakżeż więc każdy z nas słyszy swój własny język ojczysty? - Partowie i Medowie, i Elamici, i mieszkańcy Mezopotamii, Judei oraz Kapadocji, Pontu i Azji, Frygii oraz Pamfilii, Egiptu i tych części Libii, które leżą blisko Cyreny, i przybysze z Rzymu, Żydzi oraz prozelici, Kreteńczycy i Arabowie - słyszymy ich głoszących w naszych językach wielkie dzieła Boże».

Psalm responsoryjny

Psalm 104

Niech zstąpi Duch Twój i odnowi ziemię.

Błogosław, duszo moja, Pana,
Boże mój, Panie, Ty jesteś bardzo wielki!
Jak liczne są dzieła Twoje, Panie,
ziemia jest pełna Twych stworzeń.

Kiedy odbierasz im oddech, marnieją
i w proch się obracają.
Stwarzasz je, napełniając swym duchem
i odnawiasz oblicze ziemi.

Niech chwała Pana trwa na wieki,
niech Pan się raduje z dzieł swoich,
Niech miła Mu będzie pieśń moja,
będę radował się w Panu.  
 

Drugie czytanie

1 List do Koryntian 12,3-7.12-13

Otóż zapewniam was, że nikt, pozostając pod natchnieniem Ducha Bożego, nie może mówić: «Niech Jezus będzie przeklęty!». Nikt też nie może powiedzieć bez pomocy Ducha Świętego: «Panem jest Jezus». Różne są dary łaski, lecz ten sam Duch; różne też są rodzaje posługiwania, ale jeden Pan; różne są wreszcie działania, lecz ten sam Bóg, sprawca wszystkiego we wszystkich. Wszystkim zaś objawia się Duch dla [wspólnego] dobra. Podobnie jak jedno jest ciało, choć składa się z wielu członków, a wszystkie członki ciała, mimo iż są liczne, stanowią jedno ciało, tak też jest i z Chrystusem. Wszyscyśmy bowiem w jednym Duchu zostali ochrzczeni, [aby stanowić] jedno Ciało: czy to Żydzi, czy Grecy, czy to niewolnicy, czy wolni. Wszyscyśmy też zostali napojeni jednym Duchem.

Czytanie Ewangelii

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Duch Pański nade mną, posłał mnie,
abym głosił dobrą nowinę ubogim.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Jana 20,19-23

Wieczorem owego pierwszego dnia tygodnia, tam gdzie przebywali uczniowie, gdy drzwi były zamknięte z obawy przed Żydami, przyszedł Jezus, stanął pośrodku i rzekł do nich: «Pokój wam!» A to powiedziawszy, pokazał im ręce i bok. Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. A Jezus znowu rzekł do nich: «Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam». Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: «Weźmijcie Ducha Świętego! Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane».

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Duch Pański nade mną, posłał mnie,
abym głosił dobrą nowinę ubogim.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Homilia

„Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy, znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu” (Dz 2,1). Minęło pięćdziesiąt dni od Wielkanocy i stu dwudziestu naśladowców Jezusa (Dwunastu z grupą uczniów wraz z Maryją i innymi kobietami) zgromadziło się w wieczerniku. Nie tylko w Jerozolimie, ale w wielu innych miastach świata, chrześcijanie nadal gromadzą się „wszyscy razem na tym samym miejscu”, aby słuchać Słowa Bożego, karmić się chlebem życia i nadal wspólnie przeżywać pamiątkę Pana.
Dzieje Apostolskie opowiadają, że „nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru, i napełnił cały dom, w którym przebywali”; było to coś w rodzaju trzęsienia ziemi, które było słyszalne w całej Jerozolimie, tak bardzo, że wezwało wielu ludzi przed te drzwi, aby zobaczyć, co się dzieje. Było to dla nich wszystkich — od apostołów, przez uczniów, aż po kobiety — przeżycie, które głęboko ich odmieniło.
Ale to wewnętrzne trzęsienie ziemi, które odmieniło serca uczniów, miało również reperkusje na zewnątrz. Te zamknięte drzwi otworzyły się i uczniowie zaczęli przemawiać do przybyłego tłumu. Długa i szczegółowa lista ludów oznacza obecność całego świata. A kiedy uczniowie Jezusa mówią, wszyscy rozumieją ich w swoim własnym języku: „Słyszymy, jak mówią naszymi językami o wielkich dziełach Bożych”, mówią zdumieni. Od tego dnia Duch Pana zaczął pokonywać granice, które wydawały się nie do pokonania. Pięćdziesiątnica zakończyła Babel. Apostoł Paweł w Liście do Galatów napomina wierzących, aby postępowali według Ducha, by nie ulegać pożądliwościom ciała: „Jest zaś rzeczą wiadomą, jakie uczynki rodzą się z ciała: nierząd, nieczystość, wyuzdanie, bałwochwalstwa, czary, nienawiść, spór, zawiść, wzburzenie, niewłaściwa pogoń za zaszczytami, niezgoda, rozłamy, zazdrość, pijaństwo, hulanki i tym podobne.” (Ga 5,19-21). I dodaje: „Owocem zaś Ducha jest miłość, radość, pokój, cierpliwość, uprzejmość, dobroć, wierność, łagodność, opanowanie” (Ga 5,22). Cały świat potrzebuje tych owoców. Pięćdziesiątnica to początek Kościoła. Duch Święty zostaje wylany także na nas, abyśmy wychodzili z naszych ograniczeń i zamknięć, by świadczyć o miłości Pana i głosić Jego Ewangelię wszystkim stworzeniom aż po krańce ziemi.