Czytanie Slowa Bozego
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Każdy, kto żyje i wierzy we mnie,
nie umrze na wieki.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Jana 15,18-21
Jeżeli was świat nienawidzi, wiedzcie, że Mnie pierwej znienawidził. Gdybyście byli ze świata, świat by was kochał jako swoją własność. Ale ponieważ nie jesteście ze świata, bo Ja was wybrałem sobie ze świata, dlatego was świat nienawidzi. Pamiętajcie na słowo, które do was powiedziałem: "Sługa nie jest większy od swego pana". Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować. Jeżeli moje słowo zachowali, to i wasze będą zachowywać. Ale to wszystko wam będą czynić z powodu mego imienia, bo nie znają Tego, który Mnie posłał.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Jeśli uwierzysz, ujrzysz chwałę Bożą,
mówi Pan.
Alleluja, Alleluja, Alleluja!
Po przedstawieniu intymnej relacji miłości, która wiąże Go z uczniami, Jezus zaczyna mówić o nienawiści, której przedmiotem mają stać się ci sami uczniowie w świecie. Nie da się pogodzić darmowej miłości, która jest właściwa prawdziwemu uczniowi Jezusa i ziemskiej logiki, która w każdej sytuacji szuka zysku, a przynajmniej wzajemności. Jedynie krocząc drogą miłości ewangelicznej, można stać się znakiem sprzeciwu wobec świata. Jezus podjął prawdziwą walkę przeciwko złu i jego władzy nad ludźmi. Uczniowie, trwając z Jezusem, bez wątpienia doświadczą tej samej wrogości, która dotyka Jego samego. Z tego powodu Jezus uprzedza uczniów każdych czasów: „Jeżeli Mnie prześladowali, to i was będą prześladować. Jeżeli moje słowo zachowali, to i wasze będą zachowywać”. Uczeń, który żyje Ewangelią, staje się znakiem samego Pana. Kto przyjmuje ucznia i idzie za jego przykładem, przyjmuje i naśladuje samego Jezusa. Kto odrzuca ucznia, odrzuca samego Jezusa. To właśnie zostało objawione Pawłowi w drodze do Damaszku. Pan przemówił wówczas do niego: „Szawle, czemu mnie prześladujesz?”. W tym pytaniu ukazuje się jasno ten bliski związek, który istnieje między Jezusem a uczniami, wśród których jesteśmy i my. Wyjaśniony jest też powód sprzeciwu świata wobec chrześcijan. Dobra Nowina będzie zawsze stanowić alternatywę dla egocentrycznego nastawienia świata.
Modlitwa jest sercem życia Wspólnoty Sant’Egidio, jej pierwszym „dziełem”. Na zakończenie dnia każda Wspólnota, niezależnie czy mała czy duża, zbiera się wokół Pana, aby słuchać Jego Słowa i zanosić do Niego swe prośby. Uczniowie nie mogą uczynić więcej niż siąść u stóp Jezusa jak Maria z Betanii, aby wybrać „najlepszą cząstkę” (Łk 10, 42) i uczyć się jak mieć te same co On uczucia (por. Flp 2,1-5).
Wracając do Pana za każdym razem Wspólnota czyni własną prośbę anonimowego ucznia: "Panie, naucz nas się modlić!” (Łk 11, 1). I Jezus, nauczyciel modlitwy, nieprzerwanie odpowiada: „Kiedy się modlicie, mówcie: Ojcze nasz”.
Kiedy człowiek się modli, także w cichości własnego serca, nigdy nie jest odizolowany od innych czy opuszczony: zawsze jest członkiem rodziny Pana. W modlitwie wspólnotowej poza tajemnicą usynowienia jasno ukazuje się również tajemnica braterstwa.
Wspólnoty Sant’Egidio rozsiane po świecie zbierają się w różnych miejscach wybranych na modlitwę i przynoszą Panu nadzieje i cierpienia „znękanych i porzuconych tłumów”, o których mówi Ewangelia (por. Mt 9, 36-37). Należą do tych tłumów także mieszkańcy współczesnych miast, ubodzy zepchnięci na margines życia, wszyscy ci, którzy oczekują, że zostaną najęci choć na dzień (por. Mt 20).
Modlitwa Wspólnoty gromadzi wołania, dążenia, pragnienia pokoju, uzdrowienia, poczucia sensu i zbawienia, którymi żyją mężczyźni i kobiety tego świata. Modlitwa nigdy nie jest pusta. Nieustannie wznosi się do Pana, aby płacz zmienił się w radość, desperacja w pogodę ducha, przygnębienie w nadzieję, samotność w zjednoczenie. I aby Królestwo Boże jak najszybciej zamieszkało między ludźmi.
