Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
I am the good shepherd,
my sheep listen to my voice,
and they become
one flock and one fold.
.
Alleluia, alleluia, alleluia
Matthew 11,28-30
'Come to me, all you who labour and are overburdened, and I will give you rest. Shoulder my yoke and learn from me, for I am gentle and humble in heart, and you will find rest for your souls. Yes, my yoke is easy and my burden light.'
Alleluia, alleluia, alleluia
I give you a new commandment,
that you love one another.
Alleluia, alleluia, alleluia
These few verses are full of the same compassion as mentioned at the beginning of Jesus' public mission. He calls all those who are weary and burdened to follow him: we could say from the tax-collector he called to follow him, to the small group of men and women that chose him as their Master, and the harassed and helpless crowds that could finally find a shepherd, those oppressed by the violence of the rich, those wounded by the violence of war, starvation, injustice. The words of Jesus, full of tenderness and sensitivity, "Come to me and I will give you rest," resound for all these people. We must be Jesus' voice; his Church must repeat aloud, to the crowds of our world, Jesus' invitation to come under his cloak. Do I try, with humility and delicacy, to repeat the same words to those I meet every day? Do we repeat the same invitation we have received from Jesus, to other people lying in wait? People usually put aside and ignore those who labour and are burdened. They fear to get involved, they think only of their own difficulties. With our love, we must relieve those who are oppressed by pain, by unfair and unbearable conditions of life. The one who really relieves is Jesus himself: when we rest on his chest and are nourished by his Word. Only Jesus can say, "Take my yoke upon you." The yoke he talks about is the Gospel, demanding and tender at the same time, as is Jesus. The true yoke is to be linked to him. We are free only when we are bound to Jesus who frees us from the narrow boundaries of our "I." So, Jesus adds, "Learn from me, for I am gentle and humble of heart." These are the two features that Jesus shows to everyone. This is the path of beatitude, that is happiness, to give and to receive. The gentle and the humble make life easier for their neighbours. On the contrary, the arrogant, the hot-tempered, the proud, and the aggressive live badly and hurt others. Learn from me: that is, be my disciples. We need this word; above all, the numerous crowds need it as they wait for Jesus' invitation: "Come to me, and I will give you rest."
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
