Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
Whoever lives and believes in me
will never die.
Alleluia, alleluia, alleluia
Matthew 19,13-15
Then people brought little children to him, for him to lay his hands on them and pray. The disciples scolded them, but Jesus said, 'Let the little children alone, and do not stop them from coming to me; for it is to such as these that the kingdom of Heaven belongs.' Then he laid his hands on them and went on his way.
Alleluia, alleluia, alleluia
If you believe, you will see the glory of God,
thus says the Lord.
Alleluia, alleluia, alleluia
It is a beautiful and tender image to see Jesus surrounded by children. Even though the disciples had seen long lines of sick people brought to Jesus, they do not understand and try to keep them away. They apparently think all of the children, who are rambunctiously milling around that unique Teacher, must be a disturbance. But Jesus stops them and even rebukes them when he sees them scold the children: "Let the little children come to me, and do not stop them; for it is to such as these that the kingdom of heaven belongs," and he "lays his hands on them." It is as if to say that he protects them, just as he protects and helps all the weak and defenceless. The millions of children who are abandoned come to mind, those who die of hunger or those who die in war, or the ones who are exploited and abused. These children are often alone and abandoned, with no one to take care of them and protect them. Unfortunately, they are sometimes seriously harmed in body and mind by the very people who are supposed to love and protect them. For Jesus they are all little children to love, to protect, and to bring up with great care. Jesus does not want the disciples to send anyone away. He does not want them to be like the men and women of this world: strong towards the weak and cowardly towards the powerful. The children are given an example that we should observe closely, because "it is to such as these that the kingdom of heaven belongs." Adults need to learn from children how to have the simple and open spirit that is needed to welcome the kingdom of heaven, the Gospel message. It is an invitation for us all to welcome the Gospel with openness and to kneel down and pay more attention to the many children so that they might not grow up in a school of violence and love only for oneself, but at a school of the Gospel of love. The way of children is to be humble, simple, to ask for help, to depend on our father, and to trust our mother. Let us start with those who need protection and love to be like children.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
