Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
Whoever lives and believes in me
will never die.
Alleluia, alleluia, alleluia
Romans 4,13.16-18
For the promise to Abraham and his descendants that he should inherit the world was not through the Law, but through the uprightness of faith. That is why the promise is to faith, so that it comes as a free gift and is secure for all the descendants, not only those who rely on the Law but all those others who rely on the faith of Abraham, the ancestor of us all (as scripture says: I have made you the father of many nations). Abraham is our father in the eyes of God, in whom he put his faith, and who brings the dead to life and calls into existence what does not yet exist. Though there seemed no hope, he hoped and believed that he was to become father of many nations in fulfilment of the promise: Just so will your descendants be.
Alleluia, alleluia, alleluia
If you believe, you will see the glory of God,
thus says the Lord.
Alleluia, alleluia, alleluia
Paul affirms that from the beginning of history salvation has come through faith. And he recalls the book of Genesis, which narrates the conversion of Abraham. Later the apostle wrote, "Abraham believed God, and it was reckoned to him as righteousness." Abraham's life gives witness to the strength that flows from faith. Indeed, he was justified by faith and not by the works he had performed. He entrusted himself to God completely, even though he did not have any clear or obvious assurances. This is why he is called righteous: God made him righteous through faith and saved him. Abraham therefore becomes the example of the believer justified by faith, precisely because he believed in the Word of God. Thus the apostle can say that Abraham "is the father of all of us," of all believers. Through faith, the holy patriarch knew a different destiny: by trusting entirely in the One who had called him, he was freed from the slavery of himself, his works, and his traditions. It was through faith, not through the clarity of his vision or the certainty of his own convictions, that Abraham left his land and set off towards a destiny that he did not know. Through his absolute and complete faith in God, he brought his son, his only son, Isaac, to the mountain to be sacrificed, but God gave him back. On this road opened by Abraham, our father in faith, Paul outlines the path for those who welcome Jesus as Lord.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
