Reading of the Word of God
Praise to you, o Lord, King of eternal glory
This is the Gospel of the poor,
liberation for the imprisoned,
sight for the blind,
freedom for the oppressed.
Praise to you, o Lord, King of eternal glory
Isaiah 65,17-21
For look, I am going to create new heavens and a new earth, and the past will not be remembered and will come no more to mind. Rather be joyful, be glad for ever at what I am creating, for look, I am creating Jerusalem to be 'Joy' and my people to be 'Gladness'. I shall be joyful in Jerusalem and I shall rejoice in my people. No more will the sound of weeping be heard there, nor the sound of a shriek; never again will there be an infant there who lives only a few days, nor an old man who does not run his full course; for the youngest will die at a hundred, and at a hundred the sinner will be accursed. They will build houses and live in them, they will plant vineyards and eat their fruit.
Praise to you, o Lord, King of eternal glory
The Son of Man came to serve,
whoever wants to be great
should become servant of all.
Praise to you, o Lord, King of eternal glory
The Israelites have been back in Jerusalem for a while, but they are struggling to return to the Lord with their hearts, to keep his law and to rediscover the joy of the covenant with the Lord and of participation in his plan of love. Isaiah wants to shake the people from the resignation in which they fell after returning from exile, as if now there was no longer any hope of a new future for them. The Word of God resonates again to awaken the lethargy and to loosen the resignation of Israel. The Lord, once again, shows the vision and mission he wants to entrust to them. The prophet calls them to go beyond their sadness, "For I am about to create new heavens and a new earth; the former things shall not be remembered or come to mind. But be glad and rejoice forever in what I am creating; for I am about to create Jerusalem as a joy, and its people as a delight." The Lord intervened and gave his people a new vision, a new dream and new energy. Indeed, the Lord descends once again among his people, and involves them in his grand design, in the dream to make of all the people a family and of Jerusalem a city for everyone. It will be a city where "no more the sound of weeping be heard in it and the cry of distress. No more shall there be in it an infant that lives but a few days, or an old person who does not live out a lifetime; ... and one who falls short of a hundred will be considered accursed." It is a dream that still today stands out in its prophecy so that the temptation that all the peoples have to close within their narrow horizon may be defeated. It is time to propose again the universal vision for the salvation of all the peoples.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
