Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
You are a chosen race,
a royal priesthood, a holy nation,
a people acquired by God
to proclaim his marvellous works.
Alleluia, alleluia, alleluia
Luke 11,42-46
But alas for you Pharisees, because you pay your tithe of mint and rue and all sorts of garden herbs and neglect justice and the love of God! These you should have practised, without neglecting the others. Alas for you Pharisees, because you like to take the seats of honour in the synagogues and to be greeted respectfully in the market squares! Alas for you, because you are like the unmarked tombs that people walk on without knowing it!' A lawyer then spoke up. 'Master,' he said, 'when you speak like this you insult us too.' But he said, 'Alas for you lawyers as well, because you load on people burdens that are unendurable, burdens that you yourselves do not touch with your fingertips.
Alleluia, alleluia, alleluia
You will be holy,
because I am holy, thus says the Lord.
Alleluia, alleluia, alleluia
Upon hearing Jesus' harsh words against Pharisaic ritualism, a lawyer responds that he is also offending him and all his colleagues. It is the reaction of someone who does not feel at all the need to change and to understand more deeply what Jesus' preaching is asking. They are content with the observation of the letter and exterior practices without grasping the substance and spirit of the alliance that God and Israel had established. Later the apostle Paul will write to the Corinthians: "For the letter kills, but the Spirit gives life" (2 Cor 3:6). The Word of God, as the author of the Letter to the Hebrews writes, is like a double-edged sword that cuts to the marrow and does not leave us indifferent. It does not bless our human behaviour without altering it, and it does not enter our hearts without cutting away everything that hinders it, or worse, leads us to ruin. The Word is a saving and good force that changes our heart. Jesus unmasks the sin of the Pharisees and scribes. Even though they are respected by the people, who look at them for guidance and direction, in reality their behaviour is false and misleading. This is why Jesus' judges them so severely. People seek help and guidance from those who "appear" to be guides, but instead they neglect what is essential, that is the justice and love of God. It is true that they pay their tithes to the temple and let themselves be charmed by the honour they receive in the synagogue, but in fact they are like "graves", that is, empty people who are dead inside. With cold severity, they put heavy burdens on the shoulders of others, but they neither want nor are able to bear them. This falsehood, this deceitful and duplicitous behaviour, are severely stigmatized by Jesus. The three "woes" addressed to the Pharisees are a warning for us all when sometimes we set ourselves up as merciless judges, small masters without scruples or second thoughts, who take advantage of the good faith of those who are looking for brothers and sisters they can trust as they try to grow spiritually. Mercy is the limitless measure that the Lord asks from all of his disciples.
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
