MODLITWA NA KAŻDY DZIEŃ

Pascha Zmartwychwstania

Pierwsze czytanie

Dzieje Apostolskie 10,34.37-43

Wtedy Piotr przemówił w dłuższym wywodzie: «Przekonuję się, że Bóg naprawdę nie ma względu na osoby. Wiecie, co się działo w całej Judei, począwszy od Galilei, po chrzcie, który głosił Jan. Znacie sprawę Jezusa z Nazaretu, którego Bóg namaścił Duchem Świętym i mocą. Dlatego że Bóg był z Nim, przeszedł On dobrze czyniąc i uzdrawiając wszystkich, którzy byli pod władzą diabła. A my jesteśmy świadkami wszystkiego, co zdziałał w ziemi żydowskiej i w Jerozolimie. Jego to zabili, zawiesiwszy na drzewie. Bóg wskrzesił Go trzeciego dnia i pozwolił Mu ukazać się nie całemu ludowi, ale nam, wybranym uprzednio przez Boga na świadków, którzyśmy z Nim jedli i pili po Jego zmartwychwstaniu. On nam rozkazał ogłosić ludowi i dać świadectwo, że Bóg ustanowił Go sędzią żywych i umarłych. Wszyscy prorocy świadczą o tym, że każdy, kto w Niego wierzy, przez Jego imię otrzymuje odpuszczenie grzechów».

Psalm responsoryjny

Psalm 118

W tym dniu wspaniałym wszyscy się weselmy.

Dziękujcie Panu, bo jest dobry,
bo Jego łaska trwa na wieki.
Niech dom Izraela głosi:
„Jego łaska na wieki”.

Prawica Pana wzniesiona wysoko,
prawica Pańska moc okazała.
Nie umrę, ale żył będę
i głosił dzieła Pana.

Kamień odrzucony przez budujących
stał się kamieniem węgielnym.
Stało się to przez Pana
i cudem jest w naszych oczach.  
 

Drugie czytanie

List do Kolosan 3,1-4

Jeśliście więc razem z Chrystusem powstali z martwych, szukajcie tego, co w górze, gdzie przebywa Chrystus zasiadając po prawicy Boga. Dążcie do tego, co w górze, nie do tego, co na ziemi. Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu. Gdy się ukaże Chrystus, nasze życie, wtedy i wy razem z Nim ukażecie się w chwale.

Czytanie Ewangelii

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Chrystus zmartwychwstał,
rzeczywiście zmartwychwstał,
czeka na nas w Galilei.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Jana 20,1-9

A pierwszego dnia po szabacie, wczesnym rankiem, gdy jeszcze było ciemno, Maria Magdalena udała się do grobu i zobaczyła kamień odsunięty od grobu. Pobiegła więc i przybyła do Szymona Piotra i do drugiego ucznia, którego Jezus kochał, i rzekła do nich: «Zabrano Pana z grobu i nie wiemy, gdzie Go położono». Wyszedł więc Piotr i ów drugi uczeń i szli do grobu. Biegli oni obydwaj razem, lecz ów drugi uczeń wyprzedził Piotra i przybył pierwszy do grobu. A kiedy się nachylił, zobaczył leżące płótna, jednakże nie wszedł do środka. Nadszedł potem także Szymon Piotr, idący za nim. Wszedł on do wnętrza grobu i ujrzał leżące płótna oraz chustę, która była na Jego głowie, leżącą nie razem z płótnami, ale oddzielnie zwiniętą na jednym miejscu. Wtedy wszedł do wnętrza także i ów drugi uczeń, który przybył pierwszy do grobu. Ujrzał i uwierzył. Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, [które mówi], że On ma powstać z martwych.

 

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Chrystus zmartwychwstał,
rzeczywiście zmartwychwstał,
czeka na nas w Galilei.

Alleluja, Alleluja, Alleluja!

Homilia

Ewangelia Wielkanocna zaczyna się od kobiety, Marii Magdaleny, która udała się do grobu wczesnym rankiem, „gdy jeszcze było ciemno”. Ciemność panowała na zewnątrz, ale przede wszystkim w sercu tej kobiety. Gdy tylko dotarła do miejsca pochówku, zauważyła, że kamień stojący u wejścia, głaz ciężki niczym każda śmierć, został odsunięty. Szybko pobiegła do Piotra i Jana: „Zabrano Pana z grobu”. Ból Marii z powodu straty Pana, chociażby jego martwego ciała, jest policzkiem dla naszej oziębłości i naszego zapomnienia o żywym Jezusie. Dziś ta kobieta uczy nas, że tylko zachowując swoje uczucia możemy spotkać Jezusa zmartwychwstałego.
Jej desperacja poruszyła Piotra i drugiego ucznia, aby z pośpiechem udali się do grobu. Po tym, jak razem zaczęli podążać za Panem, chociaż z oddali, podczas Jego męki (J 18, 15-16), teraz „biegli razem” w Jego kierunku. Ten bieg dobrze odzwierciedla niepokój, który każdy uczeń i każda wspólnota powinni odczuwać, poszukując Pana. Także my powinniśmy zacząć biec. Nasz chód stał się zbyt wolny, być może obciążony miłością do nas samych, strachem przed potknięciem się i straceniem czegoś naszego. Musimy na nowo spróbować biec, wyjść zza zamkniętych drzwi wieczernika i udać się do Pana. Jako pierwszy dotarł do grobu uczeń, którego Jezus kochał: miłość sprawia, że biegniemy szybciej. Ale także wolniejszy krok Piotra doprowadził go do progu i weszli obydwaj. Jako pierwszy Piotr, który zobaczył idealny porządek: płótna były na swoim miejscu, jakby zniknęło z nich ciało Jezusa, a chusta „zwinięta oddzielnie”. Nie było to włamanie ani kradzież: Jezus uwolnił się sam. Także drugi uczeń wszedł i zobaczył tę samą scenę: „Ujrzał i uwierzył”, odnotowuje Ewangelia. Piotr i Jan znaleźli się wśród znaków zmartwychwstania i pozwolili, by dotknęły one ich serc.
Jak kontynuuje Ewangelista - „Dotąd bowiem nie rozumieli jeszcze Pisma, że On ma powstać z martwych”. Bez zrozumienia Wielkanocy stajemy się zrezygnowani wobec zła. Wielkanoc nadeszła, kamień został odsunięty, a grób jest pusty. Pan pokonał śmierć i żyje na zawsze. Jezus Zmartwychwstały składa w sercach moc Ducha Świętego, Odnowiciela. Apostoł pisze: „Umarliście bowiem i wasze życie jest ukryte z Chrystusem w Bogu” (Kol 3,3). Nasze życie jest włączone w Jezusa Zmartwychwstałego, a więc ma udział w Jego zwycięstwie nad śmiercią i złem. Wraz ze Zmartwychwstałym możemy wyjść do świata i usunąć ciężkie kamienie, które przygniatają życie wielu. A Zmartwychwstały włączy w swoją tajemnicę zmartwychwstania ludzi i całe stworzenie. Od Wielkanocy zaczyna się ta nowa ziemia i to nowe niebo, gdzie nie ma żałoby ani łez, śmierci ani smutku, ponieważ Bóg będzie wszystkim we wszystkim.