Memory of Saint Brother Charles of Jesus (Charles de Foucauld), the "universal brother," killed in 1916 in the Algerian desert where he lived in prayer and in fraternity with the Tuareg people. Lees meer
Memory of Saint Brother Charles of Jesus (Charles de Foucauld), the "universal brother," killed in 1916 in the Algerian desert where he lived in prayer and in fraternity with the Tuareg people.
Reading of the Word of God
Alleluia, alleluia, alleluia
I am the good shepherd,
my sheep listen to my voice,
and they become
one flock and one fold.
.
Alleluia, alleluia, alleluia
Isaiah 26,1-6
That day, this song will be sung in Judah: 'We have a fortress city, the walls and ramparts provide safety. Open the gates! Let the upright nation come in, the nation that keeps faith! This is the plan decreed: you will guarantee peace, the peace entrusted to you. Trust in Yahweh for ever, for Yahweh is a rock for ever. He has brought low the dwellers on the heights, the lofty citadel; he lays it low, brings it to the ground, flings it down in the dust. It will be trodden under foot, by the feet of the needy, the steps of the weak.'
Alleluia, alleluia, alleluia
I give you a new commandment,
that you love one another.
Alleluia, alleluia, alleluia
The prophet who sings the city built by the Lord, exhorts its inhabitants to keep the gates of our cities - and of our hearts - always open. In this perspective Pope Francis continues to urge us to welcome those who flee from their lands that are devastated by war and hunger. The city is the place of welcome, of the peaceful coexistence among all. It is where the poor should find an adequate place to live. The city is by definition plural and peaceful. The prophecy of Jerusalem, the city that welcomes all, even to the weakest, opposes the city that does not dispute rather favours inequalities. The prophet writes that the Lord, "has brought low the inhabitants of the height; the lofty city he lays low. He lays it low to the ground, casts it to the dust." A city that allows the distance between the rich and the poor grow is a city that God will overthrow. The words pf the prophet are an invitation also to today's cities to overturn the too normal habit to discard the weak, marginalize the poor and keep foreigners distant. If not they will be overthrown and cast to the dust. But the Lord who protects the poor and the oppressed will give them the land as inheritance: "But the meek shall inherit the land, and delight in abundant prosperity" (Ps 37:11).
Het gebed is het hart van het leven van de Gemeenschap van Sant’Egidio. Het is haar eerste “werk”. Aan het einde van de dag komt elke Gemeenschap, of die nu klein of groot is, samen bij de Heer om het Woord te beluisteren en zich tot Hem te richten in het gebed. De leerlingen kunnen niet anders dan aan de voeten van Jezus zitten, zoals Maria van Bethanië, om het “betere deel” te kiezen (Lc 10, 42) en van Hem zijn gezindheid te leren (vgl. Fil 2, 5).
Elke keer dat de Gemeenschap zich tot de Heer richt, maakt ze zich die vraag eigen van de anonieme leerling: “Heer, leer ons bidden!” (Lc 11, 1). En Jezus, meester in het gebed, antwoordt: “Wanneer jullie bidden, zeg dan: Abba, Vader”.
Wanneer we bidden, ook in de geslotenheid van ons eigen hart, zijn we nooit alleen of verweesd. Integendeel, we zijn leden van de familie van de Heer. In het gemeenschappelijk gebed wordt naast het mysterie van het kindschap, ook dat van de broederschap en zusterschap duidelijk.
De Gemeenschappen van Sant’Egidio, verspreid over de wereld, verzamelen zich op de verschillende plaatsen die gekozen zijn voor het gebed en brengen de hoop en het verdriet van de “uitgeputte en hulpeloze mensenmenigte” waarover het Evangelie spreekt (Mt 9, 37) bij de Heer. Deze oude menigte omvat de inwoners van onze hedendaagse steden, de armen die zich bevinden in de marge van het leven, en iedereen die wacht om als dagloner te worden aangenomen (vgl. Mt 20).
Het gemeenschappelijk gebed verzamelt de schreeuw, de hoop, het verlangen naar vrede, genezing, zin en redding, die beleefd worden door de mannen en vrouwen van deze wereld. Het gebed is nooit leeg. Het stijgt onophoudelijk op naar de Heer opdat verdriet verandert in vreugde, wanhoop in blijheid, angst in hoop, eenzaamheid in gemeenschap. En het rijk Gods zal spoedig temidden van de mensen komen.
